Κάτι που πρέπει να αναφέρουμε πριν ξεκινήσουμε, είναι ότι το Witcher δεν είναι ούτε Game of Thrones, ούτε Lord of the Rings. Είναι μία fantasy σειρά με το δικό της χαρακτήρα. Πρόκειται για μία πολύ καλή μεταφορά στη ‘μικρή οθόνη’, που έχει και τα προβληματάκια της όμως.
Είναι φορές που το Witcher είναι τρομακτικό και άλλες που είναι χαριτωμένο. Αρκετές φορές είναι και αστείο, χάρη στον Jaskier. Για όσους έχετε παίξει το παιχνίδι, ο Jaskier είναι ο Dandelion. Απλά κατά τη μετάφραση από Πολωνικά σε Αγγλικά, προτιμήθηκε το Dandelion, γιατί η μετάφραση του Jaskier τους φάνηκε πολύ “θηλυκή” (Buttercup).
Η σειρά μας παρουσιάζει την πολιτική κατάσταση της περιοχής και την ουδετερότητα που θέλει να κρατήσει ο Geralt. Ανά επεισόδιο βλέπουμε και τις διάφορες περιπέτειες/δουλειές του Geralt σαν κυνηγό τεράτων, καθώς και την ιστορία της Yennefer και της Ciri. Ο κόσμος του Witcher είναι κυνικός, βίαιος και σε έναν ατελείωτο πόλεμο. Εκεί όπου τα τέρατα είναι συχνά πιο συμπαθητικά από τους ανθρώπους!
Από την πρώτη κιόλας σεζόν, φαίνεται ότι η Lauren Schmidt Hissrich ξέρει ακριβώς τι κάνει το σύμπαν του Witcher τόσο επιθετικό. Η δεύτερη σεζόν έχει ήδη εγκριθεί, αλλά ελπίζω ότι θα έχουμε πολλές ακόμα. Τουλάχιστον οκτώ, όσα και τα βιβλία.
Ο Cavill ως Geralt
Για όσους είναι εξοικειωμένοι με τα παιχνίδια, αμέσως θα αναγνωρίσουν πως ο Cavill κάνει πολύ καλή δουλειά. Η φωνή είναι σωστή, οι εκφράσεις επίσης! Οι κινήσεις είναι βγαλμένες από τα βιβλία και τα παιχνίδια. Ένα τεράστιο μπράβο! Δεν θα σας κρύψω ότι όταν έμαθα ότι ο Cavill θα είναι ο Geralt ξενέρωσα αρκετά (εδώ μπορείτε να βρείτε και ένα παλιότερο άρθρο μου για τον Cavill ως Geralt). Σαν μεγάλος fan των παιχνιδιών και έχοντας διαβάσει και τα βιβλία του Sapkowski, πίστευα ότι ο Cavill δεν ταίριαζε στον ρόλο. Όχι μόνο έκανα μεγάλο λάθος, αλλά πλέον μπορώ να πω ότι είμαι fan του Cavill! Ο Henry Cavill πέταξε αμέσως τον χαρακτήρα του Superman και μπήκε στο ρόλο του αγαπημένου μας κυνηγού τεράτων. Ένα ξενερωμένο
“fuck” είναι αρκετό για να πετσοκόψει όλους όσους σταθούν μπροστά του!
Το υπόλοιπο cast
Ο Geralt κλέβει την παράσταση, αλλά δεν είναι αυτός ολόκληρη η παράσταση. Το origin story της Yennefer παίζει ένα μεγάλο κομμάτι στη σειρά και η Anya Chalotra απεικονίζει τέλεια τον πόνο και τη μανία της Yennefer.
Οι σκηνές της Ciri περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό σε σύντομες παρενθέσεις, οι οποίες συνδέουν τις διαφορετικές ιστορίες των χαρακτήρων μας. Στα βιβλία, η ιστορία της Ciri ξεκινάει από το δεύτερο βιβλίο της σειράς και θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα περισσότερα από αυτά. Η Freya Allan απεικονίζει πολύ όμορφα τον μπερδεμένο και γεμάτο πανικό χαρακτήρα της Ciri σε αυτή τη πρώτη σεζόν. Είμαι περίεργος να δω πώς θα αποδοθεί η εξέλιξη του χαρακτήρα στις επόμενες σεζόν.
Η Jodhi May είναι η ιδανική Queen Calanthe. Ο Jaskier (Joey Batey) είναι το comic relief που χρειάζεται η σειρά. Τα τραγούδια του, είναι λίγο μοντέρνα για τον κόσμο του Witcher, αλλά ακόμα σιγοτραγουδώ το ‘toss a coin to your Witcher’. Τέλος, η Triss από την Anna Shaffer, είναι η πιο απογοητευτική, βέβαια δεν είχε και πολύ χρόνο. Ίσως να την γνωρίσουμε καλύτερα αργότερα.
Σκηνικά, ατμόσφαιρα, CGI
Συνολικά, τα κοστούμια, τα σκηνικά, τα κτήρια, τα τοπία εντυπωσιάζουν και αποδίδουν την ατμόσφαιρα με μια αίσθηση ιστορίας και ρεαλισμού. Είναι όμως ένας κόσμο γεμάτος από τέρατα, μαγεία και πόλεμο. Εκεί είναι που το Witcher υστερεί λίγο. Τα τέρατα και η μαγεία δεν είναι τόσο καλά ώστε να πιστέψεις ότι αποτελούν μέρος του κόσμου. Μερικά τέρατα φαίνονται καλά, ενώ αλλά πολύ ψεύτικα. Δυστυχώς υπήρχαν σκηνές που μου θύμιζε τον Ηρακλή και τη Ζήνα που βλέπαμε στο Star. Έχουμε σκηνές με πολύ έντονα χρώματα και πολύ φωτεινά, για να αποδώσουν τη μαγεία και απλά δεν φαίνεται ωραίο. Αν εξαιρέσεις τα CGI από συγκεκριμένες σκηνές, σε γενικές γραμμές η ατμόσφαιρα και ο ρεαλισμός είναι σε σωστά επίπεδα. (Πάντα κατά τη γνώμη μου, είστε ελεύθεροι να διαφωνήσετε και θα ήθελα να δω τα σχόλιά σας)
Διαφορετικά Timelines
Η πρώτη σεζόν σε μεγάλο βαθμό αντλεί τις ιστορίες της από το πρώτο βιβλίο του Sapkowski, The Last Wish. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό το βιβλίο αποτελεί μία συλλογή σύντομων ιστοριών η οποία χρησιμεύει ως εισαγωγή στο σύμπαν του Witcher. Σαν βιβλίο είναι πολύ όμορφο και εύκολα μπορείς να παρακολουθήσεις την κάθε ιστορία. Κάθε κεφάλαιο αποτελεί και μία νέα περιπέτεια για τον Geralt. Η πρώτη σεζόν είναι αρκετά πιστή σε αυτό το βιβλίο. Για εμένα όμως ήταν δύσκολο να παρακολουθήσω τα διαφορετικά timeline στη σειρά. Στα βιβλία αυτό το concept βοηθάει γιατί χτίζει την ιστορία. Στις σειρές και στις ταινίες βέβαια, το ίδιο concept σε μπερδεύει. Από τη στιγμή που έχουμε να παρακολουθήσουμε και τρείς χαρακτήρες (Geralt, Yennefer και Ciri), οι οποίοι βρίσκονται σε διαφορετικές περιοχές και διαφορετικά timeline σχεδόν σε κάθε επεισόδιο τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα.
Δυστυχώς αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα του Witcher για εμένα. Ξέρω ότι θα γκρίνιαζα όποια κατεύθυνση και να είχαν ακολουθήσει. Αν δεν ήταν πιστοί στα βιβλία, θα έλεγα δεν είναι πιστοί στα βιβλία. Τώρα που είναι πιστοί, λέω πως αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημά τους. Το θέμα είναι πως επειδή είναι δύσκολο να το παρακολουθήσει ο κόσμος, πολλοί είναι εκείνοι που δεν θα καταφέρουν να το τελειώσουν. Θέλει να προσέχεις αρκετά τις αναφορές που κάνουν σε κάθε επεισόδιο για να καταλάβεις σε πιο χρονικό σημείο βρισκόμαστε. Μία ημερομηνία και η εκάστοτε τοποθεσία στο κάτω μέρος της οθόνης πάντως θα βοηθούσε πολύ την κατάσταση.
Αν υποθέσουμε ότι δεν μας ενδιαφέρει η μεγαλύτερη εικόνα και η γενικότερη ιστορία, και δούμε κάθε επεισόδιο μεμονωμένο, τότε έχουμε μερικές πολύ ωραίες ιστορίες.
Κατανόηση σειράς
Το Witcher εκτοξεύει πληροφορίες ουσιαστικά κάθε λεπτό. Ιστορικά στοιχεία, παλιότεροι πόλεμοι, απομακρυσμένοι βασιλιάδες και χώρες, πολιτικές τάξεις, μαγικά, προφητείες και άλλα αναφέρονται πολύ συχνά αλλά με ελάχιστη εξήγηση. Υπάρχει επίσης αφθονία έκθεσης, κατά βάση με τον Jaskier. Χωρίς να έχεις παίξει τα παιχνίδια ή ακόμα καλύτερα να έχεις διαβάσει τα βιβλία δύσκολα καταλαβαίνεις πολλά από όσα λένε. Μια μικρή αναζήτηση στο wiki είναι σχεδόν απαραίτητη.
Πρέπει να τους αναγνωρίσουμε βέβαια ότι τίποτα δεν έχει απλοποιηθεί για να ταιριάζει στη σημερινή τηλεόραση (Netflix). Αυτός ο κόσμος είναι τόσο βαθύς, όσο στα βιβλία και τα παιχνίδια. Ενώ χρησιμοποιεί σίγουρα τη δραματική και κινηματογραφική γλώσσα πολλών σύγχρονων τηλεοράσεων, δεν χάνει τον προσωπικό του χαρακτήρα.
Verdict
Το Witcher είναι μία φανταστική ιστορία φαντασίας! Δεν προσπαθεί να είναι κάτι άλλο, δεν προσπαθεί να μοιάσει στα Game of Thrones και Lord of the Rings. Ναι, είναι ένα πείραμα για τα σημερινά δεδομένα. Ένα υβρίδιο ανθρώπου και σκαντζόχοιρου θα έλεγε κανείς, που όταν φιλήσει την πριγκίπισσα (γιατί θα την φιλήσει στο τέλος), η κατάρα θα σηκωθεί και εμείς θα απολαύσουμε το Witcher, όπως του αξίζει! Πετάξτε όλες τις αμφιβολίες στην άκρη. Το Witcher του Netflix είναι μια εξαιρετική και πιστή μεταφορά των ιστοριών του Witcher στη ‘μικρή οθόνη’.
