Damned Review [Steam]

Damned Review

(Αγοράστε το παιχνίδι εδώ.)

Έχουμε παίξει αρκετά τρομακτικά και αγχωτικά παιχνίδια αλλά το Damned είναι ένα από τα πιο αγχωτικά και τρομακτικά που υπάρχουν. Δημιουργημένο από την 9heads Games, φέρνει στις οθόνες μας μια εμπειρία που θα μείνει και δεν θα μπορείτε να επαναλάβετε πάνω από λίγες φορές λόγο των καρδιακών επεισοδίων που θα σας προκαλέσει.

Μέσα στο πλήθος των horror games το Damned είναι ξεχωριστό και αυτό γιατί μας προσφέρει multiplayer τρομάρες που δεν μπορούν να συγκριθούν με τίποτα άλλο.

Στο Damned λοιπόν είμαστε ένας από τους τέσσερις επιζώντες σε ένα σπίτι που προσπαθούμε να βρούμε, ψάχνοντας όλο το σπίτι, χρήσιμα αντικείμενα όπως κλειδιά, μπαταρίες για τον φακό κλπ. Οι επιζώντες κινούντε από τους παίκτες και χωρίζονται διάσπαρτοι στο σπίτι προσπαθώντας να βρουν τον τρόπο εξόδου. Ένας ακόμα παίκτης χειρίζεται το τέρας που κυνηγά όλους τους υπόλοιπους.

Αρχίζοντας το παιχνίδι μας υποδέχεται το μενού που επιλέγουμε πως θα συνδεθούμε στους servers. Να πούμε εδώ πως το παιχνίδι είναι multiplayer-only που σημαίνει ότι δεν θα μπορείτε να παίξετε μόνος σας με τον υπολογιστή. Διαλέγοντας, λοιπόν, τον server που θέλουμε να μπούμε, μας υποδέχεται με την σειρά της η οθόνη επιλογής χαρακτήρα. Μπορούμε να επιλέξουμε να παίξουμε με τους επιζώντες ή με το τέρας.

Από την μεριά των ανθρώπων, λοιπόν, έχουμε στην κατοχή μας μονάχα ένα φακό για να βλέπουμε στο σκοτάδι. Μαζεύουμε μπαταρίες ώστε να μην μας κλείσει ο φακός και βρίσκουμε κλειδιά που χρησιμοποιούμε για να ανοίξουμε πόρτες. Στην τελική ευθεία, όταν παίζουμε με τους ανθρώπους το παιχνίδι μοιάζει κάπως με το Amnesia, ένα είδος puzzle με κάποιον να προσπαθεί να μας σταματήσει. Βέβαια αυτό δημιουργεί φοβερό άγχος και τρόμο αφού ακόμα και αν δεν ήταν ένα τέρας-φάντασμα να μας κυνηγάει και ήταν ένας απλός άνθρωπός, πάλι τα ίδια θα νιώθαμε.

Στην μεριά του τέρατος τώρα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Μπορούμε να χωρίσουμε το gameplay του τέρατος σε δύο μέρη. Στο μέρος που είμαστε φάντασμα και στο μέρος που παίρνουμε μορφή και κυνηγάμε τους ανθρώπους. Στην μορφή του φαντάσματος μπορούμε να βλέπουμε με ευκολία στο σκοτάδι, να περνάμε από πόρτες χωρίς να τις ανοίγουμε, ακόμα και αν είναι κλειδωμένες, και να ενεργοποιούμε παγίδες σε διάφορα αντικείμενα ώστε να ενεργοποιούντε με την κοντινή παρουσία ανθρώπων και να ξέρουμε σε ποιο δωμάτιο υπάρχει δραστηριότητα. Όταν παίρνουμε φυσική μορφή, τα πράγματα αλλάζουν τελείως. Καταρχήν, η όραση μας στο σκοτάδι είναι κάπως βελτιωμένη σε σχέση με των ανθρώπων, μπορούμε να ανοίξουμε πόρτες εκτός από τις κλειδωμένες (οπότε θα πρέπει να προσέχουμε μην βρεθούμε σε δωμάτιο με κλειδωμένη πόρτα), προχωράμε πάρα πολύ αργά αλλά μπορούμε να χτυπήσουμε τους υπόλοιπους με αποτέλεσμα να τους βγάλουμε από το παιχνίδι. Αν καταφέρουμε να τους βγάλουμε όλους νικάμε το παιχνίδι.

 

1 of 4

- +

1.

2.

3.

4.

Όσο έπαιξα, κατάλαβα πως είναι ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι και για τις δύο πλευρές αλλά εξίσου διασκεδαστικό. Όταν παίζεις με τους ανθρώπους και πεταχτεί μπροστά σου το τέρας μια κραυγή θα την βγάλεις σίγουρα. Ένα μικρό καρδιακό στην χειρότερη. Όταν παίζεις με το τέρας και κλειδωθείς κάπου δεν υπάρχει περίπτωση να μην χαμογελάσεις έστω και λίγο για την γκαντεμιά σου.

Όσο αφορά τον χειρισμό, ακόμα και αυτός μοιάζει με το Amnesia. Για να ανοίξουμε μια πόρτα ή ένα συρτάρι πρέπει να κρατήσουμε το ποντίκι πατημένο και να το σύρουμε. Αυτό, παρόλο που ακούγεται αληθοφανές και cool, μόνο μπελάδες δημιουργεί αφού τις περισσότερες φορές δεν δουλεύει καλά και προσπαθείς να ανοίξεις μια πόρτα για ένα λεπτό χωρίς να ξέρεις αν απλά είναι κλειδωμένη ή δεν κάνεις κάτι καλά. Όταν όμως σε κυνηγά το τέρας εκεί σου δημιουργεί πολλαπλές ανακοπές αφού εκεί που έχεις ανοίξει την πόρτα και το τέρας σε πλησιάζει, κάνεις κάτι λάθος και κλείνει. Επίσης, όταν έπαιζα με τους ανθρώπους, αν έκλεινε ο φακός δεν έβλεπα τίποτα. Σε κανονική λειτουργία φωτισμού το παιχνίδι είναι unplayable αφού απλά δεν βλέπεις τίποτα απολύτως με κλειστό φακό. Σε συνδυασμό με το γεγονός πως ο φακός τελειώνει μετά από δύο-τρία λεπτά συνεχόμενης λειτουργίας αν δεν βρεις μπαταρία και δεν κάνεις οικονομία το παιχνίδι γίνεται εκνευριστικό και unplayable σε μεγάλο βαθμό.

Στον τομέα των γραφικών το παιχνίδι είναι μέτριο. Τα textures είναι χαμηλής ποιότητας και απλά. Δεν θυμίζει σε τίποτα παιχνίδι του 2013. Το καλό όμως είναι πως παίζει άνετα και σε παλιότερα μηχανήματα. Τα καλά γραφικά βέβαια δεν θα έκαναν φοβερή διαφορά από την στιγμή που δεν μπορείς να τα δεις αλλά και πάλι η απουσία τους είναι αισθητή σε ότι μπορείς, τουλάχιστον, να δεις.

Ο ήχος είναι επίσης πάρα πολύ απλός. Πολύ απλά εφέ και σχεδόν καθόλου μουσική. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αφού βοηθά να μας παρουσιάσει μια μοναχική, χωρίς ίχνος ελπίδας, ατμόσφαιρα. Το σημαντικό είναι πως ο ήχος, ή μάλλον η απουσία του ήχου, μας βάζει στο κλίμα και αυτό είναι που έχει σημασία.

Παίζοντας αυτό το παιχνίδι μου έρχονται στο μυαλό πολλά από τα horror survival παιχνίδια που έχω παίξει στο παρελθόν. Σίγουρα, το Damned προχωρά στη σωστή κατεύθυνση ώστε να αφήσει το στίγμα του ανάμεσα στα παιχνίδια του είδους και αν φτιάξει τα μικροπροβλήματα που έχει (more flashlight plox) τότε θα μιλάμε για ένα παιχνίδι που πραγματικά θα αξίζει την προσοχή μας.

Βαθμολογήστε και εσείς το παιχνίδι και πείτε μας την γνώμη σας.