Alien Isolation Review

Ripley: Αχά! Άνοιξα την πόρτα!
Ripley: Ω θεέ μου… Άνοιξα την πόρτα!
Alien: Αχά! Άνοιξες την πόρτα!

Έχοντας τερματίσει πρόσφατα το game, και ετοιμαζόμενος να πέσω στα βαθιά με το επόμενο review, το Alien Isolation αποτελεί το τελευταίο ευχάριστο μου διάλειμμα πριν την άβυσσο του early access. Ακολουθώντας το (ελαφρώς αδικημένο) Alien: Colonial Marines, το Isolation παρατάει τελείως την κλασσική ιδέα του σκληροτράχηλου america-f@ck-yeah marine, και επιστρέφει στις ρίζες του franchise, αποτελώντας απευθείας sequel της original ταινίας του Ridley Scott: Alien.

STORY

Η κόρη της Ripley, Amanda, αναζητώντας στοιχεία για την μητέρα της που της άφησε μόνο το αποχαιρετιστήριο μήνυμα της ταινίας, ακολουθεί τα ίχνη της στο Sevastopol, ένα διαστημικό σταθμό που υποφέρει από οικονομικά προβλήματα και οδεύει προς κλείσιμο. Όπως φαντάζεστε τα πράγματα σύντομα πάνε κατά διαόλου, με τους επιζώντες του σταθμού να σημαδεύουν με όπλα ο ένας τον άλλο, προσπαθώντας να μαζέψουν προμήθειες επιβίωσης, ενώ το alien τους αποδεκατίζει έναν έναν. Ταυτόχρονα τα androids του σταθμού φαίνεται να εξυπηρετούν τρίτα συμφέροντα, καθώς οι νόμοι της ρομποτικής περί προστασίας των ανθρώπων δεν έχουν ισχύ εδώ.

GAMEPLAY

Η πρώτη επαφή του παίκτη με το θανάσιμο alien γίνεται αρκετά αργότερα από την εισαγωγή του παιχνιδιού, καθώς πρώτα καλείστε να αντιμετωπίσετε οπλισμένους looters που τριγυρνάνε στο σταθμό. Βέβαια το “αντιμετωπίσετε” ίσως να μην είναι η σωστή λέξη, καθώς κατά γενικό κανόνα του Isolation, τη στιγμή που θα χρειαστεί να τραβήξεις την σκανδάλη κάτι έχει ήδη γίνει λάθος και οι πιθανότητες επιβίωσής σου είναι ελάχιστες. Αν θέλετε να αντέξετε μερικές παραπάνω ώρες στο ρημαγμένο Sevastopol, τότε κρατείστε το κεφάλι χαμηλά και για όνομα του Cthulhu μην κάνετε θόρυβο.

Ένα απ’τα βασικότερα κομμάτια στα stealth games είναι πάντα η artificial intelligence (AI για συντομία) των αντιπάλων, και το Isolation περνάει με άριστα, με την AI του alien να είναι ίσως η καλύτερη που έχω δει ποτέ μου. Οι humans, τα androids και βέβαια το Alien όλα δουλεύουν με τελείως διαφορετικό σύστημα, έχοντας ο καθένας διαφορετικές δυνάμεις και αδυναμίες. Οι humans διαθέτουν όπλα οπότε μπορούν να σας επιτεθούν από μακριά, αλλά συνήθως ένα καλό χτύπημα από το wrench αρκεί για να τους ξεφορτωθείτε. Τα androids κινούνται απελπιστικά αργά, αλλά σε αντάλλαγμα έχουν γελοία μεγάλες αντοχές, με περίπου 12 σφαίρες από πιστόλι σε headshots να απαιτούνται για να πεθάνει ένα (σημ: το έπαιζα στο very hard, λογικά στα άλλα levels τρώγονται πιο εύκολα). Και τέλος το alien… Το alien σας εντοπίζει χρησιμοποιώντας ήχο, μυρωδιά και τις δονήσεις του εδάφους. Αντίθετα με τους άλλους δύο δεν μπορείτε να σκοτώσετε το alien, με τη δυνατότητα να το απωθείσετε προσωρινά να εμφανίζεται πολύ αργότερα στο game. Το alien δεν μπορείτε να το ξεπεράσετε σε ταχύτητα, δεν μπορείτε να του κρύβεστε επ’άπειρον και δεν μπορείτε να το προβλέψετε. Εδώ είναι που το Isolation θα αποτυπώσει τέλεια στο μυαλό σας οτι πλέον δεν είμαστε στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας.

Καθώς ξεκαθαρίσαμε οτι στο Alien δεν περνάνε τα κουβαρνταλίκια στα οποία ποντάρουμε σε άλλα games, το Isolation μας δίνει διάφορα εργαλεία και μέσα για να βελτιώσει το stealth μας. (Μία από τις αγαπημένες μου φάσεις ήταν όταν πήρα επιτέλους το stun baton οπότε δοκίμασα να πολεμήσω το alien… Το xenomorph μόνο που δεν γέλασε στα μούτρα μου.) Τα πιο σημαντικά είναι τα συστήματα του Sevastopol, με τους υπολογιστές γύρω σας να ελέγχουν την ανανέωση του αέρα, την ένταση του φωτισμού η ακόμα και το ποιες πόρτες είναι κλειστές και ποιες όχι. Αντίστοιχα, το να ανάψετε ένα ραδιόφωνο θα τραβήξει άμεσα την προσοχή του alien στον χώρο, δίνοντας σας την ευκαιρία να το προσπεράσετε (με λίγη τύχη). Ο δεύτερος τρόπος βελτίωσης του stealth μας είναι μέσω των διάφορων κλασσικών gadgets του inventory, όπως οι smoke bombs, τα flashbangs, τα noise makers και άλλα. Αυτά βρίσκονται σπάνια αυτούσια στο περιβάλλον σας, αλλά συνήθως θα χρειαστεί να τα κατασκευάσετε μόνοι σας, με τα υλικά και το αντίστοιχο blueprint που συλλέγετε με την εξερεύνηση. Και εδώ είναι ένα απ’τα (ομολογουμένως λίγα) προβλήματα του Isolation.

Disclaimer: Το αποπάνω video δεν είναι δικό μου.

Πολύ συχνά είχα την εντύπωση οτι το παιχνίδι δεν μπορούσε να αποφασίσει αν είναι υπέρ της εξερεύνησης ή όχι. Ενώ πάντα υπάρχουν πολλά καλούδια να βρεθούν, το να φύγετε από το μονοπάτι “ασφάλειας” που σας ορίζει ο tracker και να χάσετε μερικά δεύτερα αναποδογυρίζοντας τα χαρτόκουτα του Sevastopol σχεδόν εγγυημένα σημαίνει μια γρήγορη βόλτα από τα δόντια του alien. Βέβαια ίσως να έφταιγε και το max difficulty στο οποίο έπαιζα εγώ, αλλά το παιχνίδι δεν αστειεύεται με αυτά. Θα πεθάνετε πολύ, ξανά και ξανά και ξανά, το οποίο δυστυχώς σε συγκεκριμένα σημεία θα αρχίσει να γίνεται εκνευριστικό αντί για τρομακτικό. Προτείνω ανεπιφύλακτα το mode Unpredictable Alien (βρείτε το από το Mod DB), καθώς με την αρχική AI το alien θα είναι συνέχεια κολλημένο από πάνω σας, σε ελαφρώς ψυχωτικό βαθμό που περνάει γρήγορα στην αδικία.

Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε άλλα βλακώδες σενάρια. Μέσω του tracker μπορούσα να δω το alien να σέρνεται από γύρω μου μέσα σε τοίχους, αλλά την ίδια στιγμή μια ομάδα looters ήθελε να με κάνει σουρωτήρι και το alien αγνοούσε τελείως τις κανονιές που ρίχνανε, περιμένοντας πότε εγώ θα φταρνιστώ. Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς από τη στιγμή που όντως θα έρθει το alien θα δοκιμάσει το gourmet αδιακρίτως, με μία κλασσική τακτική που θα μάθετε αργότερα στο game για να ξεφορτώνεστε μεγάλες ομάδες αντιπάλων να είναι να πυροβολείτε μία φορά στον αέρα και να κρύβεστε κατευθείαν σε κάποιο vent. Το alien θα αναλάβει τα υπόλοιπα.

Τέλος πρέπει να αναφέρω οτι κάποιες φορές το tracker με έστελνε σε τελείως λάθος κατεύθυνση, ενώ το σύστημα δεν με άφηνε να πάρω καινούριες μπαταρίες για τον φακό (ένα slot) παρόλο που οι τωρινές μου ήταν στο 1% τους. Also με τα νέα upgrades εξοπλισμού ο παίκτης αποκτά πρόσβαση σε προηγουμένως locked περιοχές του Sevastopol, το οποίο σημαίνει όμως οτι για να συλλέξετε τα πάντα θα κάνετε πολύ πάνω κάτω χωρίς λόγο, που σύντομα καταντάει εκνευριστικό, τραβώντας το game ακόμα περισσότερο. Επίσης πολλές φορές ένιωθα οτι τα save points ή παραήταν μακριά το ένα απ’το άλλο ή παραήταν κοντά.

TECHNICAL

Το παιχνίδι το έτρεχα σε max ανάλυση 1920Χ1080 που υποστηρίζει το laptop χωρίς κανένα πρόβλημα, με full γραφικά. Τα frames παρέμεναν κολλημένα στα 60 με ελάχιστες εξαιρέσεις (στο loading νέων περιοχών) και τα light effects ήταν απολαυστικότατα. Στο κομμάτι sound βέβαια ως horror πιάνει άριστα, με τις καλωδιώσεις, τους εξαερισμούς και τους μηχανισμούς του Sevastopol να κάνουν ήχους που θυμίζουν το alien, κρατώντας σας πάντα σε επιφυλακή. Το voice acting της Amandra (της Ripley jr.) είναι επίσης ικανοποιητικότατο, με την ηθοποιό να μεταφέρει τον φόβο της χωρίς να ακούγεται υπερβολική ή out-of-character πουθενά. Σε ατμόσφαιρα όπως και να το κάνουμε το Isolation σκίζει, κάτι που σε συνδιασμό με τις ασύγκριτες AI κάνει το Isolation για μένα το καλύτερο horror που έχω παίξει (και η λίστα μου εδώ είναι μεγάάάάάλη). Κρίνοντας απ’τα συχνά διαλείμματα για τουαλέτα που έκανα όταν φορούσα τα Kraken μου, συνιστώ ανεπιφύλακτα να δοκιμάσετε το game με VR headset, αν έχετε κάποιο στη διάθεσή σας. Εγώ δυστυχώς δεν είχα εύκαιρο.

Pros
-Η ΑΙ είναι ασύγκριτη, απαιτείται χρήση όλου του arsenal σας.
-Φανταστική ατμόσφαιρα.
-Πολύ exploration.
-Ενδιαφέρον crafting system που θα σας φανεί αναγκαίο στην πορεία.
-Το alien είναι η ενσάρκωση του τελευταίου εφιάλτη σας. Άριστο design.
-To voice acting της Amanda είναι υπέροχο.
-Αισθητική 70s movie. 10/10 εδώ.
-Το game είναι υπέροχα δύσκολο, με το ωραίο τίμιο είδος δυσκολίας (στα περισσότερα μέρη).
-Προς το τέλος του παιχνιδιού γίνεται της που@$%^ς, η ένταση κορυφώνεται τέλεια.

Cons
-Το alien παραείναι κολλημένο πάνω σας σε μερικά σημεία.
-Σπάνια μεν, αλλά μερικές φορές θα νιώσετε οτι το game σας κλέβει.
-Τα αντικείμενα του χώρου, ειδικά αυτά στα γραφεία επαναλαμβάνονται πολύ.
-Τα save points δεν είναι ίσα κατανεμημένα.
-Το παιχνίδι δεν μπορεί να αποφασίσει αν θέλει να εξερευνάτε ή όχι.
-Κάποια στιγμή άρχισα να νιώθω οτι το game τραβούσε πολύ, ειδικά ανάμεσα στο finalle και στην αρχή του δεύτερου μισού.
-Τα dlc Crew Expendable και Last Survivor κρατάνε ένα πεντάλεπτο περίπου.
-Η απόφαση για timer στα survivor mode DLC ήταν τελείως ηλίθια, σκοτώνει τελείως το feel κατά τ’άλλα απολαυστικότατου περιεχομένου.

Final Verdict
Worth it, παιδιά. Το game είναι απλώς υπέροχο, φανταστικό, με ανεπανάλληπτη ατμόσφαιρα και το τέλος της ανθρωπότητας σαν κύριο αντίπαλο σας, που είναι every bit όσο θανάσιμο είναι στις ταινίες. Οπλιστείτε με πολύ υπομονή και πολύ χαρτί τουαλέτας.

“I can’t lie to you about your chances, but… You have my sympathies.”