Ένα ψυχολογικό θρίλερ που πλησιάζει τα άνυδρα εδάφη του δράματος έρχεται στις οθόνες μας και προκαλεί με το ανθρώπινο αλλά και μεταφυσικό του μυστήριο. Θα μπορέσει όμως να προκαλέσει και το ενδιαφέρον του θεατή ή ένα καλό σενάριο θα καεί από μία μέτρια ταινία;
Η υπόθεση της ταινίας θυμίζει τα παλιά, καλά θρίλερ μυστηρίου των 2000s, τότε που η έκτη αίσθηση αποτελούσε πρότυπο. Ο Louis Drax (Aiden Longworth) είναι ένας 10χρονος που έχει υποστεί πολλά παράξενα ατυχήματα στην ζωή του και τελικά καταλήγει σε κώμα, έπειτα από ένα εξίσου περίεργο ατύχημα. Η μητέρα του (Sarah Gadon) και ο παιδο-ψυχολόγος της κλινικής (Jamie Dornan) θα προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο του εγκληματικού ατυχήματος, μέσα από μία δίνη που ξεπερνά τα όρια του λογικού και της φυσικής. Το σενάριο είναι μοναδικό και η προσέγγιση του από τον σκηνοθέτη υποστηρίζει αυτή την μοναδικότητα, καθώς οι τρόποι διήγησης παραπέμπουν σε πολλά είδη: από παιδική ταινία και ρομάντζο, μέχρι μυστήριο, θρίλερ και μεταφυσικό, η σκηνοθετική άποψη αλλάζει, συμβαδίζοντας με την διήγηση.
Η πλοκή, λοιπόν, κάνει πολλές στροφές και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ακόμα και η προβολή του πρωταγωνιστή δεν είναι σταθερή, καθώς κινείται ανάμεσα στον γιατρό και τον μικρό. Δεν γίνεται βέβαια να μην αναφέρουμε ότι το μυστήριο υποφέρει από κάποια κενά στο σενάριο, αλλά η ατμόσφαιρα δεν χάνεται επ’ουδενί. Αυτό που στην αρχή φαντάζει ως μία ενδιαφέρουσα αλλά παιδική διήγηση ενός ασυνήθιστου 10χρονου που εξιστορεί τις περιπέτειες του μετατρέπεται σε μεταφυσική εμπειρία για γερά νεύρα και σίγουρα για ενήλικους. Από την μία παρακολουθούμε το πορτραίτο του μικρού και από την άλλη αναρωτιόμαστε πόσο καταραμένος είναι ο παιδο-ψυχολόγος και όχι ο 10χρονος σε κώμα!
Μιλώντας για τους ηθοποιούς, σε γενικές γραμμές δεν μπορούμε να έχουμε παράπονα, αλλά η χλιαρότητα σε σκηνές είναι εμφανής. Έκπληξη αποτελεί ο Jamie Dornan που καταφέρνει να αποδείξει ότι δεν είναι μόνο ο ρηχός ηθοποιός των 50 αποχρώσεων ενώ αξιοσημείωτη ηθοποιία παρατηρούμε και από τον μικρό, δεύτερο πρωταγωνιστή. Εάν θέλουμε να προχωρήσουμε λίγο πιο βαθιά, θα σας πω ότι ο δημιουργός θέλησε να εξηγήσει μία υπαρκτή, ανεξήγητη και ως εκ τούτου μεταφυσική κατάσταση με ένα παραμύθι και δεν απέτυχε. Η μεταφυσική προσέγγιση της επικοινωνίας των ανθρώπων σε κώμα -ή ακόμα και των νεκρών- δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί με καλύτερο τρόπο, αγγίζοντας το ευρύ κοινό. Την διήγηση θα την χαρακτηρίζαμε ως έναν ασυνήθιστο ύμνο στην όμορφη δίνη των συναισθημάτων. Ωστόσο αυτή η δίνη μετατρέπεται κάποιες φορές σε μέγγενη και τότε ο άνθρωπος θα πρέπει να παλεύει για το μέλλον, αλλιώς καταντά δεσμώτης του παρελθόντος.
H 9η ζωή του Louis Drax είναι μία ταινία που καταφέρνει να μεταδώσει στο θεατή πολλά, αντίμετρα συναισθήματα σε διάρκεια 90 λεπτών. Καλοφτιαγμένη (παρά τα λάθη της), με ισχυρές αναφορές και περίεργη ατμόσφαιρα προσπαθεί -και είναι αξιέπαινο- να ακουμπήσει ένα πολύ δύσκολο και ευαίσθητο, πραγματικό ζήτημα της ανθρώπινης ύπαρξης, όπου η επιστήμη ακόμα «δίνει τα ρέστα της.» Δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω αριστούργημα αλλά σε κάθε περίπτωση αποτελεί μία πολύ-πολύ καλή επιλογή για το βράδυ σας. Η αλήθεια είναι ότι εσείς δεν θα χάσετε τίποτα από την ζωή σας αν αφιερώσετε χρόνο να παρακολουθήσετε την 9η και τελευταία ζωή του Luis Drax.
Leave a Reply