Αν κάτι μας εξέπληξε θετικα την περασμένη σεζόν είναι η σειρά Stranger Things. Θα πείτε, «ποιά έκπληξη;», τα τελευταία χρόνια δεν προλαβαίνουμε τις «καλές» σειρές. Οκ, αυτή η σειρά όμως έχει δύο διαφορές απο τις υπόλοιπες: Πρώτον, κατάφερε να φτάσει στην κορυφή δίχως την ανάλογη διαφήμιση, δεύτερον, κατάφερε να καθηλώσει κοινό που δεν έβλεπε σειρές ή τις παρατούσε στα πρώτα επεισόδια. Πάμε να δούμε για ποιό λόγο ξεχώρισε τόσο..
Η υπόθεση είναι απλοική και ίσως αυτό να είναι το συστατικό στοιχείο της επιτυχία σε όλα: Στην δεκαετία των 80s σε μία κωμόπολη της Αμερικάνικης επαρχίας, ένα παιδί εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Τότε η παρέα του, η μήτερα, ο αδερφός, ο σερίφης & ολάκερη η πόλη αρχίζει ένα μάταιο κυνηγητό με τον χρόνο. Σχεδόν ταυτόχρονα, στις έρευνες τους, οι φίλοι του χαμένου παιδιού, βρίσκουν ένα παράξενο κοριτσάκι στο δάσος και τότε αρχίζουν όλα..
Δεν ξέρεις τι να πρωτο-μνημονεύσεις στην σειρά αυτή. Αρχικά, κατα την γνώμη μου, η μεγάλη επιτυχία οφείλεται – το είπα και στον τίτλο άλλωστε, αν δεν το καταλάβατε – στην απίστευτη απεικόνιση της δεκαετίας του 80′: Φθινόπωρο, εν μέσω ψυχρού πολέμου (έχει την σημασία του), σε μία μικρή και ήρεμη Αμερικάνικη πόλη, δίχως την νέα τεχνολογία να βρίσκεται πανταχού παρούσα, με τους δεσμούς των ανθρώπων δυνατούς, ιστορικά ακριβές ως προς την καθημερινότητα και το κυριότερο: Η νοσταλγική ατμόσφαιρα που αναβλύζει σε κάθε επεισόδιο, ως ένα άλλο ευχάριστο, ελαφρύ καλοκαιρινό αεράκι.
Δεύτερον, οι χαρακτήρες. Στέκομαι εδώ, διότι σειρές μπορείς να θυμηθείς πολλές, αλλά χαρακτήρες ελάχιστους. Ε, λοιπόν εδώ, θα θυμάσαι ένα σωρό χαρακτήρες διότι όλοι είναι προσεγμένοι & καλοδουλεμένοι: Οι χαρακτήρες είναι όχι μονο κατάλληλοι για την ροή της πλοκής ή την απεικόνιση της εποχής αλλά έχουν βάθος και πρότυπα. Απο την παρέα των παιδιών και τον αδελφό του αδικοχαμένου παιδιού με την εφηβική του ομήγυρη μέχρι τη χαροκαμένη μάνα και τον ανήσυχο σερίφη ή τον μυστηριώδη πράκτορα της κυβέρνησης. Όλοι «βγάζουν» χαρακτήρα και μάλιστα νοσταλγικό, δυνατό, ενδιαφέρον, πολύπλοκο. Κανένας ρόλος της σειράς δεν υφίσταται δίχως βάθος συναισθημάτων, τα οποία μάλιστα να γυρνούν στην ψυχοσύνθεση του θεατή.
Θέλετε κι άλλο; Το τρίτο και σημαντικότατο είναι η πλοκή και η ροή της: αγωνία, χιούμορ, κλάμα, μυστήριο, φόβος, έρωτας, τα πάντα συνυπάρχουν στην κατάλληλη δόση. Ακόμα και όταν η σειρά εμφανίζει τον μεταφυσικό της χαρακτήρα, το μέτρο δεν παύει να κυριαρχεί και έτσι έρχεται και δένει ένα φυσικό αποτέλεσμα, ώστε λίγοι θα αντισταθούν να μην πατήσουν το play για το επόμενο επεισόδιο.
Η πρώτη σεζόν, λοιπόν, είναι απόλυτα επιτυχημένη και καθόλου δεν παραξενεύει η φοβερή και ξαφνική πρωτιά της. Τίποτα αρνητικό δεν μπορώ να βρώ σε μία σειρά που κατάφερε να επαναφέρει την αίσθηση των παλιών καλών θρίλερ των 80s ,δίχως να φαίνεται απόκοσμη στην εποχή μας. Κρατήστε το αυτό: Πάνω απο την πλοκή και το μεταφυσικό βασιλεύει αυτή η νοσταλγία, ακόμα και για εμάς που δεν ζήσαμε στα 80s. Νοσταλγία για την εποχή, τα μυστήριά της, τους ανθρώπους της, την ζεστασιά της.
1. Η δεύτερη σεζόν είνα πλέον βέβαιο ότι θα έρθει. Ωστόσο έχει μία δύσκολη αποστολή και είμαι εξαιρετικά δύσπιστος ότι μπορεί να τα καταφέρει: θα μπορέσει να εμπνεύσει και πάλι με αυτό το νοσταλγικό της μυστήριο;
2. Η μικρή Millie Bobby Brown που υποδύεται την Eleven εξαιρετική.Το cast των πιτσιρικάδων τα σπάει.
Stranger Things, season 1: IMDB 9,0. Επεισόδια: 17 (45′). Δράμα, μυστήριο, τρόμος, περιπέτεια.
