Star Wars VII: The Force Awakens review – παρουσίαση [spoiler free]

Λοιπόν τώρα πρέπει να βάλω τις σκέψεις μου σε μία σειρά και να προσπαθήσω να γράψω ένα αντικειμενικό review. Αρχικά παρότι το fanboy μέσα μου διψάει να αποθεώσει την ταινία, ο τύπος που έχει μόνιμα περίοδο ίσως και να χαλάστηκε από 1-2 πράγματα.

Αρχικά το event που αφορούσε την προβολή του Star Wars ήταν για μόλις 600 άτομα (σε δύο αίθουσες), η αναμονή ήταν πάνω από 1,5 ώρα μέσα στο κρύο και ενίοτε και βροχή plus ότι είχε σωματικό έλεγχο ενώ κινητά και tablets έμεναν στην είσοδο.

Τα παιδιά στην είσοδο και τον έλεγχο έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν με χαμόγελο και αυτό πρέπει να τους το πιστώσουμε, επίσης με την είσοδο στην αίθουσα -όπου ήταν free sitting- στις θέσεις μας περίμεναν σακούλες με διάφορα καλούδια όπως την παρακάτω φιγούρα (υπήρχαν ακόμα Darth Vader, Kylo Ren, Po Dameron και Luke Skywalker). Παρότι και τώρα γράφοντας αυτό το άρθρο, δίπλα από την οθόνη με σημαδεύει μία φιγούρα StormTrooper με blaster και πολύ γουστάρω, η συνολική διοργάνωση και διαχείριση του event και τελικά της κρίσης ήταν πραγματικά άθλια.

Στο δια ταύτα τώρα, το κοινό της αίθουσας ήταν όντως Star Wars fans και το καταλάβαινες όταν χειροκροτούσαν σε κάθε ατάκα-κλείσιμο ματιού στους παλιούς fans των Star Wars. Και μια και είπα χειροκρότημα, είχε πολύ από αυτό. Από τους τίτλους εισαγωγής μέχρι την κάθε εμφάνιση κλασικού χαρακτήρα στη οθόνη.

Θα προσπαθήσω να μην κάνω spoiler οπότε διαβάστε άφοβα.

Το Star Wars λοιπόν ακολουθεί το storytelling που μας έκανε να το αγαπήσουμε. Χτίζει από την αρχή χαρακτήρες για τους οποίους νοιαζόμαστε και μας τελειώνει πετώντας στην οθόνη χαρακτήρες με τους οποίους μεγαλώσαμε. Το μεγαλύτερο επίτευγμα εδώ είναι το σενάριο και οι βάσεις που χτίζει για την συνέχεια, χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας φαίνεται σοβαρό, δουλεμένο και βασισμένο σε νέους χαρακτήρες που μπορούν να σηκώσουν το βάρος του να γίνουν οι νέοι Vader, Solo ή Leia.

Στο κομμάτι των εφέ είναι όλα εδώ επί 100 φορές αλλά έχουν ουσία. Επικών διαστάσεων μάχες, καταστροφές πλανητών, dog fights μεταξύ TIE Fighters και X-Wings. Είναι όλα εδώ, καθώς και μία μικρή μάχη με φωτόσπαθα. Εδώ θέλω να σημειώσω πως στις λίγες σκηνές μαχών με φωτόσπαθα, τα πάντα φαίνονται πιο προσβάσιμα σε σχέση με τις γελοίες χορογραφίες μάχης που είχε το Episode III.

Για τον ήχο δεν μπορώ να πω και πολλά. Το soundtrack του ήταν απλά τέλειο ενώ οι κλασικές μελωδίες (βλέπε imperial march) που έκαναν διακριτικά στο background την εμφάνισή τους, ολοκλήρωναν με τον καλύτερο τρόπο την εμπειρία θέασης.

Πράγματα που μου έλειψαν ήταν ένας κακός σαν τον Darth Vader, αλλά μιας και τώρα ξεκίνησε να χτίζει τον Kylo Ren έχω την αίσθηση πως θα φανεί αντάξιος στην πορεία.

Σε στιγμές η ταινία γίνονταν cheesy με υπερβολικές αναφορές στα πρώτα τρία Star Wars, ο κόσμος φάνηκε να το απολαμβάνει ωστόσο όπως επίσης και το περίεργο χιούμορ αλλά και τον συχνό σαρκασμό. Σε σημεία δε, ίσως ήταν λίγο over the top για τα δεδομένα του Star Wars αλλά ξανά -ο κόσμος το απολάμβανε και γελούσε.

Το Star Wars VII: The Force Awakens πρέπει να είναι πολλά πράγματα μαζί: crowd pleaser, να βγάλει τα λεφτά του, να ξεπεράσει τα πρόσφατα τρία Star Wars και φυσικά το εφαλτήριο για τον J.J. Abrams να συνεχίσει εξίσου εντυπωσιακά.

Αν τα καταφέρνει; Η απάντηση είναι και με το παραπάνω. Προσελκύει νέους fan ενώ διατηρεί τους παλιούς, φέρνει πίσω την χαμένη μαγεία και μας κάνει να ενδιαφερθούμε ξανά για τους χαρακτήρες.