Star Wars – The Rise of Skywalker (Spoiler Free Review)

Το συγκεκριμένο άρθρο δεν θα έχει spoiler μην αγχώνεστε..

Το Star Wars – Rise of Skywalker ήρθε στην μεγάλη οθόνη, μετά από μεγάλη αναμονή, το είδαμε και με αυτήν την ταινία έκλεισε το όνομα Skywalker από το Star Wars. Ας δούμε όμως τι γεύση μας άφησε αυτή η ταινία.

Τα θετικά 

Ας ξεκινήσω από τα θετικά. Πότε δεν μπορείς να είσαι λάθος με τον John Williams. H μουσική του, ακόμα και στα ανάμεικτης δημοτικότητας prequels, είναι επική. Ακόμη μια φορά η μουσική είναι πραγματικά επική. Για εικόνα και ήχο δεν έχω κάτι αρνητικό να πω, ήταν απλά καταπληκτικά.  

Βέβαια έχουμε και τον Palpatine ο οποίος επίσης ήταν επικός. Μία υπέροχη παρουσίαση (σχεδόν), που ξεχώρισε από όλη την ταινία. Μαζί με την μουσική, ήταν τα σίγουρα για να πετύχουν και δεν υπήρχε περίπτωση να απογοητεύσουν. Δυστυχώς για εμένα εκεί τελειώνουν τα θετικά… 

Τι πήγε στραβά;

Δυστυχώς πολλά… 

Οι ηθοποιοί ήταν οι μόνοι που δεν πρέπει να κατηγορηθούν για αυτήν την ταινία. Από την αρχή μέχρι το τέλος, ένα μεγάλο “ΓΙΑΤΙ” κυκλοφορούσε στο μυαλό μου. Πολλές απορίες οι οποίες μου χάλασαν την ταινία. Μακάρι όμως να ήταν μόνο οι απορίες… 

Το σχεδόν που ανέφερα στην παρένθεση του Palpatine, λυπάμαι Abrams αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή ήταν η ιδέα σου με τον Palpatine από την αρχή της τριλογίας και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα αναλογίζοντας και τις προηγούμενες ταινίες. Δεν σε πίστεψα στην αρχή και με έκανες πιο δύσπιστο τώρα.

Δεν ενδιαφέρθηκα επίσης και για τις μάχες με τα φωτόσπαθα, γιατί δεν ένιωθα κίνδυνο για τους πρωταγωνιστές. Ούτε στην μάχη με τα fighters, ούτε στα επί ποδός, αλλά ούτε και στα φωτόσπαθα. Απλά σταμάτησα να ανησυχώ και άρχισα να απορώ αν με διασκεδάζει ή αν νοιάζομαι για αυτό.   

Η “παρέα” αυτής της τριλογίας σε αυτήν την ταινία, απλά δεν μου φάνηκε σαν μια παρέα. Απλά έχει ένα τόσο καλό casting και το αποτέλεσμα είναι αυτό. Στην τελική το σενάριο δεν ήθελε καν να είναι παρέα… 

Ένα μικρό παράπονο πάει και στα trailers, που απλά το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν στιγμές που θα έπρεπε να μείνουν σαν έκπληξη προς τους θεατές. Θα τα χαρακτήριζα παραπλανητικά ή γεμάτα πλάνα που έπρεπε να δούμε ΜΟΝΟ στην ταινία.

Τέλος, και αυτό που με ενόχλησε σχεδόν περισσότερο από όλα, ήταν οι υπερβολικές δόσεις νοσταλγίας που υπήρχαν. Από τα τοπία μέχρι και την μουσική… Ήταν σαν να μου έλεγαν “Έχουμε τον Lando, έχουμε την Leia, έχουμε την μουσική”. Όχι μην δημιουργείς τόσες αναφορές στην νοσταλγία. Πήγα να δω μία καινούργια ταινία Star Wars, όχι highlights των προηγούμενων… 

Εν τέλει; 

Για εμένα τέλειωσε με μία πολύ χαμηλή νότα το όλο το Skywalker Saga. Ως αποτέλεσμα; Να κοντράρει στα ίσια το Attack of the Clones, καταφέρνοντας να διχάσει πολλούς για τον πάτο των 9 ταινιών. Απλά αυτό το όνομα άξιζε ένα καλύτερο κλείσιμο, πολύ καλύτερο… 

Τουλάχιστον έχουμε το Mandalorian και το Fallen Order, oh well…

Βαθμολογία: [3/ 10 αστέρια]