ONE DAY for Ched – Review
(Μπορείτε να αγοράσετε το παιχνίδι εδώ)
Το One Day for Ched είναι ένα κλασικό FPS (First Person Shooter) game.
Για την ακρίβεια first person corridor shooter όπως περιγράφεται από την ομάδα που το κατασκεύασε.
Η ιστορία – σενάριο του παιχνιδιού εκτυλίσσεται μέσα στο μυαλό του πρωταγωνιστή με τη μορφή ασπρόμαυρων ακίνητων εικόνων – σκίτσων, αφήγησης και υπότιτλων στο περιθώριο. Οι διάλογοι γίνονται μεταξύ του Ched και του νεκρού του φίλου John. Από τον αρχικό τσακωμό των δύο φίλων ξεκινάει και ξεδιπλώνεται το back round της ιστορίας του πρωταγωνιστή μας και σιγά σιγά με την πρόοδο του παιχνιδιού και ενώνοντας τα κομμάτια της ιστορίας ο παίχτης παράλληλα με τον πρωταγωνιστή κατανοούν γιατί αντιμετωπίζουν αυτά που αντιμετωπίζουν.
Ένα πολύ όμορφο feature στην ιστορία του παιχνιδιού είναι πως τα τέρατα που αντιμετωπίζετε είναι στην ουσία κομμάτια της ψυχής του πρωταγωνιστή!
Πάμε όμως να μιλήσουμε αναλυτικά για τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού.
Όσον αφορά τις απαιτήσεις του λειτουργικού συστήματος αυτές είναι αρκετά χαμηλές και εκεί είναι που πιστεύω στοχεύει ο σχεδιασμός αυτού του παιχνιδιού. Οπότε μην περιμένετε να δείτε γραφικά που θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Παρά όμως τα μέτρια γραφικά το περιβάλλον του παιχνιδιού σε βάζει στην απαιτούμενη ατμόσφαιρα αρκετά γρήγορα. Σ’ αυτό βοηθάει και ο ήχος που και αυτός στέκεται στο ύψος των περιστάσεων όμως μερικές φορές γίνεται αρκετά οξύς και επαναλαμβανόμενος με αποτέλεσμα να εκνευρίζει και να θες να χαμηλώσεις την ένταση.
Ο χειρισμός του χαρακτήρα (πληκτρολόγιο) είναι βασικός αλλά επαρκείς για τα encounters του παιχνιδιού. Το interface είναι και αυτό απλό και περιλαμβάνει τη μπάρα ζωής και τις σφαίρες που σας απομένουν στο κάθε όπλο.
Οι δυνατότητες αλληλεπίδρασης του παίχτη με το περιβάλλον είναι περιορισμένες κάτι που είναι αναμενόμενο αλλά όχι απαραίτητα κακό. Εδώ πρέπει να αναφέρω πως υπάρχουν στο παιχνίδι σημεία στα οποία πρέπει να σκεφτείς για τη συνέχεια π.χ να χρειαστεί να γυρίσεις πίσω να ψάξεις για το κλειδί αν βρεις μια πόρτα κλειδωμένη.
Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, που προσωπικά πιστεύω πως είναι και ο κύριος άξονας του συγκεκριμένου παιχνιδιού, είναι τα encounters με τα τέρατα.
Κάθε μεγάλη αναμέτρηση ξεκινά με ένα cinematic στο οποίο φαίνεται ο αριθμός και το είδος των εχθρών που θα αντιμετωπίσετε. Αυτές οι “μεγάλες” αναμετρήσεις είναι τυχαίες και θέλουν πολύ μεγάλη προσοχή.
Στις όποιες αναμετρήσεις έχετε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί καθώς ο χαρακτήρας σας δεν μπορεί να δεχτεί πολλά χτυπήματα πριν πέσει νεκρός. Σ’ αυτό έρχεται να προστεθεί και η απουσία checkpoint κατά τη διάρκεια των αποστολών.
Τα παραπάνω βέβαια σε ένα βαθμό εξισορροπούνται από τη μικρή ζωή των τεράτων, από την πληθώρα στοιχείων κάλυψης που έχετε και πρέπει να αξιοποιείτε, από την εύρεση med kit αλλά και από τη σχετικά μικρή διάρκεια της κάθε αποστολής. Εδώ έρχεται να προστεθεί και η ικανοποιητική ποικιλία από όπλα που θα συναντήσετε στο παιχνίδι.
Το ότι το παιχνίδι δεν διαθέτει στην αρχή του επιλογή επιπέδου δυσκολίας είναι ένα σημείο το οποίο ίσως να απογοητεύσει όσους θέλουν να προχωρήσουν γρήγορα τη δράση για να δουν το τέλος της ιστορίας αλλά προσωπικά πιστεύω πως κρατά το χαρακτήρα του παιχνιδιού στα επίπεδα που όρισαν οι κατασκευαστές του.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι χαμηλών λειτουργικών απαιτήσεων από τη μία αλλά πολύ δυνατό shoot em up στοιχείο από την άλλη το οποίο είναι και αυτό που θα σας κρατήσει καθηλωμένους να προσπαθείτε και να ξαναπροσπαθείτε να περάσετε την πίστα.
Ένα tip για το τέλος: Μείνετε πιστοί στα αρχικά όπλα εκτός από ορισμένες περιπτώσεις. Προσωπικά το αυτόματο – grenade launcher είναι το αγαπημένο μου!