NEO Scavenger Review
(Αγοράστε το παιχνίδι εδώ.)
Μια ακόμα βδομάδα περνάει και σας έχουμε ένα ακόμα Indie τίτλο. Το NEO Scavenger, από την Blue Bottle Games. Το παιχνίδι αποτελεί ένα Turn-Based survival game σκοπός του οποίου είναι να καταφέρουμε να επιζήσουμε στην ερημιά, να μαζέψουμε αντικείμενα και προμήθειες και να μάθουμε τις ρίζες και το σκοπό μας.
Παρόλο που το concept του παιχνιδιού ακούγεται ενδιαφέρον η υλοποίησή του δεν είναι και η καλύτερη. Μπαίνοντας στο αρχικό μενού αυτό που μας τραβάει την προσοχή είναι η 16-bit αισθητική του. Ίσως όταν παιχτεί σε μια μικρή οθόνη να είναι όλα καλά και ωραία αλλά όταν το δοκιμάσει κανείς σε μεγάλη οθόνη εκεί αρχίζουν τα προβλήματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως ο υπολογιστής δοκιμής των παιχνιδιών βρίσκεται σε μια 42’ οθόνη. Εκεί λοιπόν δεν μπορεί κάποιος να καθίσει σε μισό μέτρο απόσταση. Τα γράμματα των μενού μέσα και έξω από το παιχνίδι είναι πάρα πολύ μικρά και κουραστικά και πολλές φορές αναγκάστηκα να πάω κοντά στην οθόνη για να διαβάσω τι πρέπει να κάνω αλλά και τις επιλογές μου. Επίσης τα μενού είναι άσχημα σχεδιασμένα με ίσως λίγο καλύτερο σχεδιασμό από το Kenshi. Πολύ απλά με τόνους του γκρι.
Περνώντας αυτή την πρώτη άσχημη εντύπωση πηγαίνουμε στην επιλογή και διαμόρφωση του χαρακτήρα. Εκεί τα πράγματα είναι αρκετά ενδιαφέρον. Διαλέγουμε τα abilities του βάζοντας points εκεί που θέλουμε αλλά και ειδικά feats όπως κοντινή μάχη, hacking κλπ κλπ. Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος διαχείρισης του χαρακτήρα και παίρνει πολλούς πόντους για αυτό.
Μπαίνοντας για πρώτη φορά μέσα στο παιχνίδι μας υποδέχεται ένα επίπεδο στο οποίο είμαστε μέσα σε ένα διαστημόπλοιο το οποίο έχει συντριβή, από ότι κατάλαβα, και με έναν εχθρό στην πόρτα. Εδώ είναι και η πρώτη μας ευκαιρία να επιλέξουμε πως θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση ανάλογα με τα feats μας. Για παράδειγμα, εγώ είχα επιλέξει να πάρω hacking οπότε είχα την επιλογή να το χρησιμοποιήσω για να ενισχύσω την κλειστή πόρτα και να μην μπει μέσα ότι με περίμενε από έξω. Κατά την διάρκεια ολόκληρου του παιχνιδιού αυτές οι επιλογές βασιζόμενες στα feats μας είναι πολλές και αυτό είναι κάτι πολύ καλό αφού ανάλογα με τον χαρακτήρα μας επιλέγουμε να πράξουμε αλλιώς σε κάθε τι που μας συμβαίνει.
Βγαίνοντας λοιπόν στον χάρτη του κόσμου κινούμαστε στο εξαγωνικό πλαίσιο που μας έχουν συνηθίσει σχεδόν όλα τα Turn-Based games. Στον χάρτη βλέπουμε τις πόλεις και τα loot που μπορούμε να εξερευνήσουμε αλλά και να κινηθούμε στον κόσμο. Σε κάθε γύρο έχουμε περιορισμένο αριθμό κινήσεων προτού πάρει την σκυτάλη η AI.
Για να σας βάλω στο κλίμα θα σας πω ακριβώς τι έκανα σε κάθε παιχνίδι και θα κρίνετε από μόνοι σας. Το παιχνίδι είναι ένα Survival παιχνίδι οπότε προτεραιότητα έχει να μαζέψουμε εφόδια για της άσχημες μέρες, το κρύο, το φαγητό, το νερό αλλά και να αμυνθούμε. Το πρώτο που κάνουμε λοιπόν είναι να πάμε σε μια πόλη και να την ερευνήσουμε. Μας δίνονται λοιπόν δύο επιλογές έρευνας, η ήσυχη αλλά και με λιγότερο ρίσκο να μας ακούσει κάποιος εχθρός αλλά και με λιγότερο loot και η φασαριόζικη που μας δίνει περισσότερο loot αλλά με αυξημένη πιθανότητα εχθρικής δραστηριότητας. Επιλέγουμε λοιπόν να κάνουμε μια καλύτερη έρευνα γιατί χρειαζόμαστε την συγκεκριμένη στιγμή τα πράγματα που θα βρούμε. Νερό, ένα καρότσι, μερικές πέτρες και σπασμένα γυαλιά είναι αυτά που βρήκαμε. Όχι πολύ καλή μπάζα αλλά τι να κάνουμε. Καιρός να συνεχίσουμε σε ένα γειτονικό δάσος. Πάλι τα ίδια εκεί.
Μέχρι στιγμής το παιχνίδι είναι ενδιαφέρον, σου δίνει επιλογές, στρατηγική και ένα άγχος για το τι θα γίνει. Ξαφνικά εμφανίζεται ένας ληστής, μας πλησιάζει και αρχίζει η μάχη. Και ακριβώς εκεί είναι που το παιχνίδι με έχασε. Το σύστημα της μάχης πέρα από υπερβολικά πολύπλοκο είναι και απίστευτα εκνευριστικό και σπασμένο. Εφόσον βλέπουμε τον ληστή από μακρυά επέλεξα να του ρίξω πέτρες. Ρίχνω την πρώτη και headshot. Τυχερός απίστευτα. O ληστής ζαλίζεται και πέφτει στο έδαφος. Πηγαίνω κοντά του και τον κλοτσάω, ο ληστής προσπαθεί να με ρίξει και αποτυγχάνει, τον κλοτσάω ξανά, αποτυγχάνει ξανά και πάλι από την αρχή. Αυτό έγινε περίπου 5-7 φορές ώσπου ο ληστής σηκώθηκε. Μου έριξε, με χτύπησε, έπεσα εγώ. Η μάχη συνεχιζόταν για περίπου 5 λεπτά με επιλογές που δεν φαίνονταν να έχουν επιπτώσεις στην μάχη. Στο τέλος ο ληστής με έριξε, μου έριξε μια κλωτσιά όσο ήμουν κάτω λιποθύμησα και στο τέλος έχασα. Και ρωτάω εγώ. Πως γίνεται αυτό άραγε; Έριξα τον άλλο 5 φορές και τον χτύπαγα για 10 λεπτά, είχαμε την ίδια δύναμη και ξαφνικά έχασα εγώ χωρίς να καταλάβω πως. Πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο να συμβαίνει και πραγματικά είναι το πιο ενοχλητικό πράγμα. Όσες φορές έπαιξα το ίδιο και το ίδιο. Μεγάλο μείον του παιχνιδιού να έχει μια μάχη με ένα ανούσιο σύστημα μάχης και στο τέλος να χάνεις χωρίς λόγο και αιτία.
Όσο αφορά τα γραφικά του παιχνιδιού θα έλεγα πως είναι μάλλον άσχημα με αισθητική 16-bit και flash με άσχημα μενού και μικροσκοπικά γράμματα σε όλα τα τμήματα του παιχνιδιού. Ο ήχος από την άλλη είναι λίγο πιο ενδιαφέρον και αρκετά ανατριχιαστικός αν και πολύ περιορισμένος όπως ισχύει τις περισσότερες φορές σε τέτοιου είδους παιχνίδια.
Γενικά θα έλεγα πως το παιχνίδι έχει πολύ ενδιαφέρον concept και αν αποφασίσετε να παραβλέψετε το άσχημο σύστημα της μάχης το παιχνίδι θα σας ικανοποιήσει επαρκώς. Κάτι που μου έκανε πολύ καλή εντύπωση είναι πως η εταιρία είναι σε πολύ στενή συνεργασία με το κοινό του παιχνιδιού και οργανώνει το development με βάση τις επιλογές του κοινού. Σίγουρα ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση για να πάει καλά το παιχνίδι.