Kenshi Review [Steam]

Kenshi Review [Steam]

(Αγοράστε το παιχνίδι εδώ.)

Το να χαρακτηρίσεις ένα παιχνίδι δύσκολο είναι εύκολο. Το Super Meat Guy ήταν δύσκολο. Το Volt είναι δύσκολο. Το Kenshi είναι, όμως, ο ορισμός του δύσκολου παιχνιδιού. Δεν μιλάμε για ένα δύσκολο επίπεδο ή ένα δύσκολο σημείο του παιχνιδιού αλλά για ΔΥΣΚΟΛΟ παιχνίδι στον πυρήνα του.

Τo Kenshi είναι το πρώτο παιχνίδι της Lo-Fi Games και εξολοκλήρου φτιαγμένο από ένα άτομο. Έχουμε δει πολλά παιχνίδια τελευταία δημιουργημένα από μικρές ομάδες ή από ένα σχεδιαστή αλλά το Kenshi είναι με διαφορά το μεγαλύτερο από όλα και το πιο massive που θα συναντήσετε.

Το παιχνίδι βρίσκεται σε Early-Access και σε παραγωγή για περισσότερο από δύο χρόνια και έχει αποκτήσει φανατικούς οπαδούς αλλά και πολλούς δυσαρεστημένους πελάτες.

Ξεκινώντας το παιχνίδι μου έκανε μεγάλη εντύπωση η “ασχήμια” του βασικού μενού. Μου θύμισε εποχές που προγραμμάτιζα σε java και έβαζα απλά γκρι κουμπιά για κάποιες λειτουργίες. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και εδώ. Μεγάλα, άσχημα, γκρι κουμπιά που δεν θυμίζουν παραγωγή και παιχνίδι των 20 ευρώ αλλά πρότζεκτ κολεγίου για τον προγραμματισμό. Το ίδιο μοτίβο συνεχίζεται και στην δημιουργία του χαρακτήρα μας με πολύ άσχημο interface αλλά πολλές και μερικές φορές αστείες επιλογές. Πραγματικά στο συγκεκριμένο σημείο μπορείς να κάνεις τον χαρακτήρα σου όπως θέλεις. Από τέρας τεστοστερόνης μέχρι καμπουρωτό νάνο. Παρόλα αυτά η διαδικασία είναι ίδια όπως σε όλα τα αντίστοιχα παιχνίδια.

Το παιχνίδι λοιπόν είναι ένα Sandbox Squad Based strategy RPG. Είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψω αλλιώς αλλά ο τίτλος είναι ακριβής. Αρχίζουμε σε μια πόλη και σκοπός του παιχνιδιού είναι να επιβιώσουμε σε αυτή την αφιλόξενη γη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Μπορούμε να φτιάξουμε μιά δική μας πόλη και να κάνουμε εμπόριο φιλειρηνικά. Μπορούμε να τρομοκρατούμε πόλεις και να κλέβουμε. Μπορούμε να περιφερόμαστε στον τεράστιο χάρτη ψάχνοντας περιπέτειες ή θύματα. Το παιχνίδι έχει άπειρες προοπτικές και δυνατότητες όμως που της καταπνίγει η δυσκολία του. Με το που εισερχόμαστε στον κόσμο του παιχνιδιού, κυριολεκτικά, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αν βρούμε κάποιον ληστή καλύτερα να τρέξουμε, λεφτά δεν έχουμε, αντικείμενα δεν έχουμε. Ο μόνος τρόπος να κάνουμε τα αρχικά βήματα είναι να περιφερόμαστε στο τεράστιο χάρτη, σαν την άδικη κατάρα, και να έχουμε τύχη να βρούμε κανένα θύμα από κάποια προηγούμενη μάχη που έχει συμβεί μεταξύ παρατάξεων ώστε να πάρουμε τα αντικείμενα που έχει και να τα πουλήσουμε. Σε φυσιολογικές συνθήκες θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον 10-20 ώρες ώστε να αρχίσουμε να μπορούμε να παίζουμε λίγο πιο άνετα. Φυσικά υπάρχουν και ακόλουθοι να μας βοηθήσουν αλλά με τα χρήματα που κοστίζουν είναι απαγορευτικό για αρχή. Προσωπικά θεωρώ απαράδεκτο ένα παιχνίδι να είναι τόσο βάρβαρα δύσκολο, στο εύκολο επίπεδο, και να μηνμε αφήνει να παίξω αλλά να προκαλεί την υπομονή μου.

 

1 of 5

- +

1.

2.

3.

4.

5.

Μέχρι εδώ όλα καλά (σχετικά). Μπαίνοντας όμως στο παιχνίδι και βλέποντας το interface πάθαμε το πρώτο εγκεφαλικό. Αν νομίζατε πως το interface των μενού ήταν άσχημο τότε θα αναθεωρήσετε. Κυριολεκτικά, έχω παίξει άσχημα και άσχημα παιχνίδια. Αλλά τέτοιο inetrface δεν έχω δει πουθενά. Καταλαμβάνοντας το κάτω μέρος της οθόνης, εκεί βρίσκονται όλες οι πληροφορίες του χαρακτήρα μας. Δεν υπάρχουν quickslots και health bar κλπ κλπ. Όοοοοχι! Επικρατεί και εδώ πάλι το γκρι του προγραμματιστή που δεν ξέρει να φτιάχνει κουμπιά. Τέτοια προχειρότητα σε ένα τόσο σημαντικό κομμάτι ενός παιχνιδιού δεν περίμενα.

Το interface λοιπόν είναι ότι χειρότερο. Είναι όμως το χειρότερο στοιχείο του παιχνιδιού. Και όμως όχι. Το χειρότερο στοιχείο του παιχνιδιού είναι τα άπειρα bugs που έχει. Είναι κρίμα ένα τέτοιο παιχνίδι να είναι δύο χρόνια σε στάδιο δημιουργίας και να μην έχουν εξαϋλωθεί τέτοια προβλήματα. Χαρακτηριστικά να αναφέρω δύο bugs. Το πρώτο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διευκολύνει πολύ τον παίκτη και είναι cheat. Οι κλέφτες που μπορούμε να βρούμε στον χάρτη, άπαξ και μας πάρουν χαμπάρι μας κυνηγούν μέχρι το τέλος του χάρτη. Οπότε, στα αρχικά στάδια ακόμα που δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα αν προσπαθήσουμε να τους ανταγωνιστούμε, μπορούμε να τους κάνουμε να μας ακολουθήσουν μέχρι την πλησιέστερη πόλη όπου εκεί οι φρουροί της θα τους κανονίσουν μένοντας για εμάς μονάχα το loot. Το δεύτερο bug είναι ένα crash που συμβαίνει περίπου κάθε 1-1:30 ώρα παιχνιδιού. Το παιχνίδι κολλάει ξαφνικά και καταλαβαίνουμε το crash μόνο με alt+tab αφού μας πετάει το πεδίο διαλόγου πίσω από το παιχνίδι. Το πρώτο ίσως να μπορώ να το καταλάβω αλλά το δεύτερο crash είναι απαράδεκτο και πολλοί χρήστες ζητούν να διορθωθούν αυτά τα bugs χωρίς κάποια ουσιαστική διαφορά. Παρόλα αυτά πρέπει να πούμε ότι ο δημιουργός δουλεύει σκληρά για το παιχνίδι και έχει κάνει μεγάλες προόδους σε όλα.

Όσο αφορά τα γραφικά και τον ήχο, το παιχνίδι είναι μέτριο και στα δύο. Στην ουσία ο δημιουργός του είναι προγραμματιστής και γιαυτό τα γραφικά δεν είναι πρώτης ποιότητας αν και όσο περνάει ο καιρός γίνονται πολύ μεγάλα βήματα πάνω στο θέμα. Ο ήχος από την άλλη είναι μονότονος με ένα μόλις ηχητικό κομμάτι το οποίο, από την άλλη μεριά, ταιριάζει με το σκηνικό του παιχνιδιού και δεν μας χαλάει. Παρόλα αυτά ο ήχος και τα εφέ λείπουν από όλα τα υπόλοιπα. Από τις μάχες μέχρι τις ομιλίες τα εφέ λάμπουν δια της απουσίας τους. Ένα πάρα πολύ όμορφο στοιχείο του παιχνιδιού είναι η εναλλαγή μέρας και νύχτας αφού στη δύση του ήλιου όλος ο χάρτης παίρνει ένα όμορφο κοκκινωπό χρώμα και οι σκιές είναι πανέμορφες. Παρόλα αυτά δεν μπορεί μόνο αυτό να σώσει το παιχνίδι.

Σε γενικές γραμμές το Kenshi είναι ένα πολύ όμορφο και με χαρακτήρα παιχνίδι που θα αποζημιώσει όποιον έχει το μαζοχισμό….. εεεεεεε, υπομονή, συγνώμη, να καθίσει και να περάσει από το βασανιστήριο της αρχής. Από την άλλη, οι ατέλειες του, τα bugs, crashes και το γεγονός πως είναι ένα ελλιπές παιχνίδι δεν γέρνουν την ζυγαριά προς το μέρος του. Ευχόμαστε καλή επιτυχία στην Lo-Fi Games και στον δημιουργό του παιχνιδιού και ελπίζουμε όλα αυτά τα άσχημα να μετατραπούν σε καλά. Να τονίσουμε πως ο ίδιος ο δημιουργός τονίζει πως το παιχνίδι δεν είναι έτοιμο.