Και οι 7 ήταν υπέροχοι (2016) - Review: Ένα υπέροχο, αυτόφωτο remake

Το remake του κλασικού αριστουργήματος του Akira Kurosawa «Και οι 7 ήταν υπέροχοι» (The Magnificent Seven) είναι εδώ και εμφανής είναι η προσπάθεια να μπεί στο πάνθεον των κλασικών. Στέκεται ένα remake με υπόθεση του 1960 στην σύγχρονη εποχή; Ή θα ακολουθήσει την μοίρα τόσων αδιάφορων ανασκευασμένων ταινιών;

Advertisements

Η υπόθεση δεν δέχεται αλλαγές απο την αυθεντική ταινία. Ένας αδίστακτος μεγαλογαιοκτήμονας βάζει στο μάτι μία μικρή πόλη, κάπου εκεί στην Άγρια Δύση και προειδοποιεί τους βασανισμένους κατοίκους να την εγκαταλείψουν σύντομα ώστε να εκμετελλευτεί εμπορικά την περιοχή. Αυτοί προσλαμβάνουν μία ομάδα πιστολέρο, τους υπέροχους επτά & όλοι μαζί υπερασπίζονται την πόλη, το παρελθόν και το μέλλον τους. Απλή & πετυχημένη συνταγή με ένα βαρύ υπόβαθρο μεταφορών για την καπισταλιστική Αμερική των 60s που άρχισε να δείχνει τα δόντια της. Κάθε παρομοίωση με την πραγματικότητα αποτελεί απλή σύμπτωση..

Ίσως σας ενδιαφέρουν και αυτά τα άρθρα

COSMOTE TV: διαθέσιμα τα κανάλια TCM και CNN International και στο COSMOTE TV Plus το Cartoon Network [ΔΤ]

Οκτώβριος 5, 2018

Ετοιμάσου να γράψεις το τέλος της αγαπημένης σου σειράς

Οκτώβριος 3, 2018

Το Black Mirror είναι η σειρά του μέλλοντος, στο παρόν

Οκτώβριος 2, 2018

Νέα αναβαθμισμένη υπηρεσία Vodafone TV με πρόσβαση από οποιοδήποτε δίκτυο και μέσο [ΔΤ]

Σεπτέμβριος 20, 2018

Το cast ηθοποιών είναι το κατάλληλο για την σύνδεση του παρελθόντος με το σήμερα

Η νέα ταινία μαζεύει ένα σωρό γνωστούς & καλούς ηθοποιούς, απολύτως κατάλληλους για τους ρόλους που ενσαρκώνουν (Denzel Washington, Ethan Hawke, Chris Patt και άλλοι τόσοι) και την χροία στην εξέλιξη της υπόθεσης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά παίζουν αριστοτεχνικά, ως γνήσιοι επίγονοι των παλαιότερων ηθοποιών (Steve McQueen, Charles Bronson κτλ). Να σημειώσουμε ότι οι ηθοποιοί μεταχειρίζονται τους ρόλους τους δίχως εξάρσεις, σαν να αποδίδουν έναν σεβασμό στους παλαιότερους, κρατώνοντας όμως το χρώμας τους, ώς απαραίτητο για την σύνδεση με το σύγχρονο κοινό.

Οι σκηνές είναι επίσης όμορφες, χωρίς να προσπαθούν να μιμηθούν εμμονικά το παρελθόν και η μουσική δέχεται μία ανανεωτική δροσιά που δεν παραποιεί το κλασικό αλλά την φτάνει ασφαλώς στις μέρες μας. Το πιστολίδι καταιγιστικό, οι σκηνές δράσης απόλαυση (και ευτυχώς μη κουραστικές), η υπόθεση κυλά νερό και γενικά δύσκολα θα βρείτε κάτι αρνητικό να αναφέρετε ακόμα κι αν το αντιπαραθέσετε αυστηρά δίπλα στο κλασικό του 1960. Η προσήλωση στην υπόθεση που επέλεξε ο παραγωγός Antoine Fuqua τον δικαιώνει απόλυτα και αποδίδει το concept όπως πρέπει.

Ο «κακός» έχει μαζί του τον δικό του θεό, το χρήμα

Δεν μπορώ να ονομάσω το remake αυτό αξιοπρεπές. Όχι. Όλα τα ανωτέρω, κατάφεραν ένα remake-σημείο αναφοράς, οδηγό για κάθε άλλη προσπάθεια μεταφοράς παλαιότερου αριστουργήματος. Σχεδόν τα πάντα μέσα της αποτελούν όχι απλά κατάλληλες μιμήσεις για να «βγεί» η ταινία αλλά κάθετι στέκεται και αυτόφωτο απέναντι στην κλασική, διεκδικόντας την δική του θέση στην ιστορία. Αν θα μνημονεύεται όμως, όπως αυτή του 1960; Μάλλον θα φανεί μετά απο 50 χρόνια..