Αυτό το review για το Frozen Hearth σκέφτηκα να το διεξάγω κάπως διαφορετικά. Τι θα γινόταν αν αντί να έκανα ένα review μόνος μου, έβαζα και τον πατέρα μου να παίξει μαζί μου; Ο ίδιος δεν έχει παίξει ποτέ πέρα από Πακ-Μαν στα παλιά ουφάδικα (ωραίες εποχές) οπότε το αποτέλεσμα ήταν άκρος ενδιαφέρον και πολύ διασκεδαστικό
Η ΑΡΧΗ
Ένα όμορφο πρωινό σηκώνομαι και βλέπω τον πατέρα μου στο laptop με μια εφημερίδα πλάι του να ανανεώνει το blog του και να είναι στο facebook (Προχώ;).
“Μπαμπά, έχω να κάνω review ένα παιχνίδι, θέλεις να το κάνουμε μαζί;”.
Με κοιτάει με ένα περίεργο βλέμμα και με ρωτάει “Τι είναι το review;”. Αναμενόμενο όπως ήταν η ερώτησή του ήρθε η απάντηση μου. Δέχτηκε με προθυμία, κάτι που μου έκανε αρκετή εντύπωση να πω την αλήθεια.
Καθόμαστε μπροστά στον υπολογιστή και αρχίζουμε να παίζουμε Frozen Hearth. Το αρχικό μενού πλησιάζει και παρατηρούμε, βασικά εγώ παρατηρώ, πώς μοιάζει πάρα πολύ με το μενού του Warcraft 3. Πολλά μενού είναι έτσι οπότε δεν έδωσα σημασία. Με εντυπωσίασε με τα γραφικά του, την ευκολία του και τα εφέ που επικρατούσαν. Ωραίο μενού. Διαλέγω να συνεχίσω από εκεί που το άφησα την τελευταία φορά που έπαιξα. Μια αποστολή που πρέπει να μαζέψεις 900 ξύλα ώστε να κατεβάσεις μια γέφυρα. Τα resources μαζεύονται αυτόματα με την κατάληψη κάποιων σημείων στο χάρτη οπότε δεν χρειάστηκε πολύ δουλειά. “Για περίμενε λίγ ακούστηκε η φωνή του πατέρα μου. Πήγαινε λίγο στο ποτάμι… “Πως είναι έτσι;”. Πραγματικά δεν το είχα προσέξει μέχρι εκείνη τη στιγμή αλλά τα γραφικά του νερού είναι ανύπαρκτα. Πιο πολύ σαν μια θολούρα σε κίνηση. Λεπτομέρεια θα μου πείτε αλλά και πάλι σε ένα παιχνίδι του 2013 που έχει δηλώσει πως επαναδιατυπώνει το είδος των strategy, θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη λεπτομέρεια.
“Οι άνθρωποι φαίνονται λίγο πιασμένοι” ήταν η δεύτερη κριτική. Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι χαμηλών πολυγώνων και κυρίως σε κακή αναλογία με το περιβάλλον. Σκεφτείτε ένα σπίτι και ο χαρακτήρας που βγαίνει από αυτό να είναι 2 φορές πιο ψηλός από το ίδιο το σπίτι. Πολύ κακή κλίμακα όσο αφορά αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.
“Το φαγητό είναι ετοιμόόόόόόό!!!!” ακούστηκε η μητέρα μου από την κουζίνα. Ώρα για αποθήκευση και να συνεχίσουμε μετά. Και φτάνουμε στο, ίσως χειρότερο, κομμάτι του παιχνιδιού το οποίο είναι τελείως παράλογο για αυτού του είδους τα παιχνίδια τα οποία, σαν strategy games, χρειάζονται κάποιο χρόνο για να τελειώσεις μια αποστολή. Δεν υπάρχει save. Καλά διαβάσατε, δεν υπάρχει save για δείγμα. Το παιχνίδι αποθηκεύει αυτόματα μόλις ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ μια αποστολή/χάρτη. Απαράδεκτο, αδικαιολόγητο και τι είχαν στο μυαλό τους; Μπορώ να το καταλάβω για ένα FPS, ένα Action RPG, ή κάποιο άλλο είδος παιχνιδιού αλλά σε ένα strategy, τουλάχιστον εγώ το θεωρώ απαράδεκτο να με αναγκάζει να τελειώσω ένα χάρτη, που στην τελική μπορεί να πάρει και μία ώρα να τελειώσει, ώστε να αποθηκεύσω το παιχνίδι μου.
Για να μην τα πολυλογώ, το φαγητό μέχρι να πάω είχε κρυώσει.
Η ΜΕΣΗ
Ώρα για τον δεύτερο γύρο. Μόνος μου αυτή τη φορά. Αλλά γιατί να μην συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο που άρχισα. Κρίμα είναι να πάει χαμένη αυτή η ιδέα. Δεύτερο άτομο λοιπόν στη λίστα ήταν η κοπέλα μου που, σαν gamer και εκείνη, ενθουσιάστηκε με την ιδέα. Ανοίγουμε skype λοιπόν να μιλάμε, άνοιξα και το πρόγραμμα για το streaming και αρχίσαμε.
Το πρώτο σχόλιο που άκουσα ήταν για την κάμερα. Η κάμερα είναι πολύ κοντά στον χάρτη και αυτό δυσκολεύει αρκετά το παιχνίδι αφού δεν σου αφήνει πολύ χώρο να επιλέξεις τους στρατιώτες σου. Η κάμερα του Frozen Hearth θυμίζει το HoN αφού μπορείς εύκολα να δεις τους χαρακτήρες αλλά όχι να παίξεις γρήγορα με πολλά στρατεύματα και σε πολλά μέρη του χάρτη.
Αισίως φτάσαμε σε ένα cinematic και ουάου, omg κλπ κλπ. Στα cinematics λοιπόν τα εφέ λάμπουν δια της απουσίας τους. Ότι και να γίνεται ακούς μόνο την background μουσική, οι διάλογοι κενοί, το ποτάμι κυλάει χωρίς κανένα ήχο, προχωράνε 50 στρατιώτες και δεν ακούγονται έστω βήματα. Δεν μπορώ να βγάλω το αίσθημα ότι τουλάχιστον τα cinematics είναι απίστευτα προχειροφτιαγμένα.
Μετά φτάνουμε, όπως είναι λογικό σε μάχη. “Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τίποτα” ήταν το σχόλιο που άκουσα. Και δεν είχε άδικο. Μέσα στη μάχη, λόγο των μοντέλων καθώς και του clipping δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τις μονάδες σου από αυτές του αντιπάλου, κάτι που είναι ουσιαστικά πολύ κακό σε ένα strategy game. Γιατί αυτό; Γιατί οι ήρωες μας έχουν μαγικά και cooldowns που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στην μάχη τόσο στους εχθρούς αλλά και στους δικούς μας. Που είναι το πρόβλημα λοιπόν; Το πρόβλημα είναι ότι τα μαγικά μπορούν να γίνουν και στους δικούς μας αλλά και στους αντιπάλους ανεξαρτήτως του spell. Φανταστείτε να προσπαθείς να κάνεις heal τους στρατιώτες σου και να κάνεις κατά λάθος τους αντιπάλους αλλά και το αντίθετο. Με λίγα λόγια οι μάχες από εκεί που θα μπορούσαν να είναι άκρως θεαματικές και στρατηγικές υποβιβάζονται σε ένα hack ‘n slash λόγο του ότι είναι καλύτερο να μην κάνεις άσκοπες κινήσεις και αντί να νικήσεις βγεις ηττημένος.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Το Frozen Hearth υπόσχεται ανασχεδιασμό και νέες ιδέες στο είδος των strategy games. Πραγματικά όση ώρα ασχολήθηκα μαζί του δεν είδα κάτι που να μην έχει ξαναγίνει και ακόμα καλύτερα από τον τρόπο που το παρουσιάζει το ίδιο το παιχνίδι. Το level up των ηρώων έχει ξαναγίνει στο warcraft 3, το micro-combat έχει ξαναγίνει σε άλλα strategy games και γενικά όλες οι “πρωτοποριακές ιδέες” δεν είναι τελικά τόσο πρωτοποριακές. Τα γραφικά είναι αρκετά όμορφα αλλά με πολύ κακοσχεδιασμένα μοντέλα. Ειδικά αυτά των εχθρών είναι σαν να βαρέθηκαν οι σχεδιαστές να τα περάσουν στην επόμενη φάση σχεδιασμού και έχουν αφήσει μόνο τα αρχικά μοντέλα χωρίς λεπτομέρεια. Ειδικά ένα συγκεκριμένο είναι σαν ανεμοστρόβιλος που έχει buggaρει. Η δυσκολία του παιχνιδιού από ένα σημείο και μετά γίνεται απαγορευτική στο να παίξεις μόνος σου και το ευχαριστιέσαι μόνο αν παίξεις το campaign με έναν φίλο αφού όλο το camplaign είναι πλήρως multiplayer και να πω την αλήθεια όλο το παιχνίδι μου έδωσε να καταλάβω ότι είναι σχεδιασμένο ώστε να παιχτεί σε multiplayer. Δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω κανένα multiplayer mode αφού δεν υπάρχει κανένας που να παίζει online οπότε έπρεπε να αρκεστώ στο single player και ως εκ τούτου το συγκεκριμένο review είναι ένα single player review.
Από την άλλη, το Frozen Hearth δεν είναι ότι χειρότερο έχω παίξει ποτέ μου και είμαι σίγουρος πως αν έπαιζα co-op θα το είχα ευχαριστηθεί σίγουρα. Οι χάρτες έχουν ίσως από τα καλύτερα map designs που έχω δει ποτέ αφού έχουν δρομάκια, χωριουδάκια, όμορφα δέντρα, λιβάδια, όμορφα βουνά με παγετώνες κλπ κλπ. Ο ήχος, πέρα από την απουσία του στα cinematics, είναι ήρεμος και ταιριάζει με το όλο κλίμα του παιχνιδιού.
Το Frozen Hearth κοστίζει 14 ευρώ στο steam και για την τιμή του αποτελεί μια αξιοπρεπέστατη αγορά, ειδικά εάν το αγοράσετε για co-op τα χρήματα αυτά κατά την γνώμη μου αξίζουν.
