Σπασμένα χειριστήρια, κατεστραμμένες τηλεοράσεις…Ξέσπασμα που διαρκεί ώρες…
Καλώς ήρθατε στον κόσμο του rage quit!
Όλοι έχουμε βρεθεί σε αυτήν την θέση και δυστυχώς δεν είναι κάτι καινούριο. Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω στον χρόνο, για να δούμε την εξέλιξη του. Θα διαπιστώσουμε ότι είναι τόσο παλιό, όσο και τα ίδια τα games!
Μπλοκαρισμένα νομίσματα και προειδοποιητικές πινακίδες
Παλιά, δεν υπήρχε τίποτα το ιδιαίτερο στα Arcades. Στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 όμως, όλοι οι gamers, με γεμάτες νομίσματα τσέπες, έτρεχαν στα Arcades έτοιμοι για έναν «μαραθώνιο» στα ηλεκτρονικά. Ευτυχώς, οι κατασκευές τους ήταν αρκετά ανθεκτικές, γιατί ας μην ξεχνάμε, πώς το τότε rage quit, ήταν ουσιαστικά μπουνιές και κλωτσιές στο μηχάνημα! Ο Dig Dug δεν έσκαβε όσο γρήγορα θέλαμε, ο κύριος PacMan έχανε την καθοριστική στροφή και το μηχάνημα «έτρωγε» το κέρμα μας!
Τουλάχιστον, οι σχεδιαστές στα αγαπημένα μας φλιπεράκια ήξεραν κι εισήγαγαν προειδοποιητικά μηνύματα πάνω στα μηχανήματα. Αν ταρακουνούσες ή χτυπούσες το φλιπεράκι πάνω στα νεύρα σου, έβγαινε μια προειδοποίηση κι ίσως να έχανες ακόμα και την σειρά σου!
Όταν ήρθε στην ζωή μας το “Mortal Kombat, τα joystick και τα κουμπιά ήταν οι αποδέκτες της οργής όλων των gamers. Αυτή ήταν συνήθως κι η αιτία που μας έκανε να καταλήγουμε έξω από την αίθουσα των Arcade. Ευτυχώς, η δημόσια έκρηξη οργής και νεύρων δεν χρειάζεται να είναι και τόσο δημόσια πια. Οι κονσόλες, επιτέλους, μας επιτρέπουν να ξεσπάμε και να πετάμε ο,τι βρούμε μπροστά μας, από την άνεση του σπιτιού μας.
Τράβηγμα του καλωδίου
Τα ασύρματα χειριστήρια που χρησιμοποιούμε σήμερα, κάνουν το πέταγμα τους ακόμα πιο εύκολο απ’ ο,τι ήταν παλαιότερα. Ως συνήθως, τα χειριστήρια είναι τα θύματα. Παλιά, το απότομο τράβηγμα του χειριστηρίου προκαλούσε πολύ μεγαλύτερη ζημιά. Μια απότομη κίνηση θα έδινε «φτερά» στην κονσόλα σου, με αποτέλεσμα να κουδουνίζει από τα σπασμένα κομματάκια που είχε μέσα. Καμία κονσόλα, όπως το NES, SNES, ATARI 2600 και το SEGA GENESIS δεν ήταν ασφαλής.
Η ποιότητα των χειριστηρίων έχει βελτιωθεί σημαντικά, καθώς παλιά ήταν πολύ εύκολο να σπάσεις αυτά τα μικροσκοπικά κουμπιά ή έστω να τα κάνεις να μην λειτουργούν. Πόσα πολλά παιχνίδια μας προκαλούσαν οργή!! Ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα είναι το Hammer Bros στο “Super Mario Bros” και τα σφυράκια που πετούσαν οι χελώνες. Χωρίς κάρτα μνήμης και τα απαραίτητα saves, δεν υπήρχε τίποτα χειρότερο από το να χάσεις όλη σου την πρόοδο, από ένα τυχάρπαστο σφυρί που προσγειώθηκε στο κεφάλι του Mario! Ευτυχώς όλη αυτή την ένταση της οργής, την διοχετεύαμε στο να φυσάμε τις κασέτες πριν βάλουμε το επόμενο παιχνίδι στην κονσόλα.
Ξέσπασμα στους Tails και Yoshi
Στις αρχές του ’90 θεωρούσαν ότι δεν ήταν αρκετό να παίζεις μόνο με έναν χαρακτήρα. Το 1992 έχουμε το “Sonic the Hedgehog II” στο Sega Genesis και το ¨”Super Mario World” στο Super Nintendo. Στο Sonic II γνωρίσαμε τον φίλο του Sonic τον Tails και στο “Super Mario World” τον λατρεμένο μας δεινόσαυρο Yoshi. Αχ, πόσο εύκολο ήταν να ξεσπάσουμε σε αυτά τα sidekicks! Ποιος δεν χαιρόταν όταν ο Tails έπεφτε στο κενό;! Ποιος δεν έτρεχε γρήγορα στο game για να ξεφύγει από τον Tails; Το rage γινόταν ακόμα μεγαλύτερο, όταν ένας δεύτερος παίχτης αποφάσιζε να παίξει σαν Tails.
Από την άλλη, κάθε φορά που σε εκνεύριζε ο Yoshi σε κάποια πίστα, ήθελες να εξαλείψεις το είδος των δεινοσαύρων (πάλι), ρίχνοντάς τον σε κανένα γκρεμό! Στην αρχή, ο χαρακτήρας φαινόταν σαν μια πολύ ωραία προσθήκη στο game, αλλά τελικά έγινε έρμαιο της οργής μας. Υποθέτουμε πως είναι καλύτερο να ξεσπάς σε έναν χαρακτήρα, παρά να ξεσπάς στην κονσόλα! « ‘Έπεσα πάνω σε κάτι αγκάθια, ο Tails ήταν μπροστά στον γ@*# δρόμο μου! Ηλίθια αλεπού!!» Σε χτυπάνε οι χελώνες rugby και χάνεις; «Άντε ρε Yoshi! Χρησιμοποίησε την γλώσσα σου για κάτι χρήσιμο έστω και για μία φορά!»… Αχ, τι ωραίες αναμνήσεις!
Frisbee νέας γενιάς
Η μετάβαση από τις κασέτες στα CD, άλλαξε τον τρόπο που παίζουμε. Τα παιχνίδια απέκτησαν περισσότερο περιεχόμενο, καλύτερα γραφικά κι είχαν ακόμα και video-clips. Ακόμα θυμόμαστε τον χαρακτηριστικό ήχο του PlayStation και του Xbox όταν ξεκινούσε να παίζει το CD. Ακόμα θυμόμαστε, επίσης, και τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνει το CD όταν το πετάς στον τοίχο λόγω της οργής που δεν μπορούσες να διαχειριστείς. Ένιωθες μια ευχαρίστηση όταν το κατέστρεφες. Μέσα στα νεύρα μας, δεν μας ενδιέφερε πόσο κόστιζε το παιχνίδι, πόσο δύσκολο ήταν να το επισκευάσουμε ή το ότι οι γρατζουνιές με έναν μαγικό τρόπο, θα επηρέαζαν το παιχνίδι. Το μόνο που μας ένοιαζε, ήταν πόσο μακριά θα ταξίδευε το CD μέχρι να χτυπήσει σε κάποιο εμπόδιο. Επί δεκαετίες χρησιμοποιούμε τα CD και ξεσπάμε πάνω τους ακόμα και σήμερα. Τώρα που μεταβαίνουμε σε μια ψηφιακή εποχή, τι θα πετάμε στον τοίχο;
Πλούσιο παραλήρημα
Πλέον, το να κράξεις ένα game είναι εύκολο. Απλά, μπαίνεις σε ένα online forum και ποστάρεις εκεί. Οι αντιδράσεις μας μερικές φορές ξεφεύγουν, η κάμερα τις καταγράφει κι ο καθένας μπορεί να τις δει. Στις αρχές του 2000 όμως, τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Όσο η οργή μας έβραζε με παιχνίδια όπως το Halo, το Metal Gear και το Need for Speed, τόσο έπρεπε να περιμένεις για να συνδεθείς στο internet με την dial up. «Μάνα, κλείσε το τηλέφωνο! Προσπαθώ να δείξω σε όλους πόσο εκνευρισμένος είμαι!» Όταν τελικά συνδεόσουν στο internet, δεν υπήρχε το YouTube και βιντεοσελίδες για να ποστάρεις το ξέσπασμά σου. Υπήρχαν μόνο τα forums. Τα κεφαλαία γράμματα αντιπροσώπευαν τον θυμό μας κι αν είχαμε πολύ καλή σύνδεση, βάζαμε και κάνα gifακι! Forums, όπως το GameFAQs, ήταν γεμάτα από παράπονα κι επιχειρήματα από gamers σε τεράστια posts. Χάρη σε σελίδες όπως την Internet Archives, μπορούμε να δούμε παλαιότερες ένδοξες αναρτήσεις μας κι ακόμα πιο πιθανό είναι να νιώσουμε ντροπή για το username που χρησιμοποιούσαμε!
Ακουστικά, γεια σας!
Με την έλευση του PS3 και του Xbox 360, καθώς και του online gaming, κατέφθασε και το αγαπημένο μας αξεσουάρ-θύμα της οργής μας, τα ακουστικά. Όλοι θυμόμαστε την πρώτη φορά που βάλαμε τις φωνές στα ακουστικά μας, βρίζοντας τον παίχτη που βρισκόταν στην άλλη μεριά. Για πολλούς από εμάς, αυτό έγινε παίζοντας online “Call of Duty“. Σίγουρα, στην αρχή ήταν λίγο περίεργο να φωνάζεις και να βρίζεις έναν άγνωστο παίχτη. Τώρα, είναι σαν να πίνεις καφέ για να ξυπνήσεις. Αν σε άκουγαν οι γονείς σου να βρίζεις, θα έχανες την κονσόλα σου…Γι’αυτό και πολλές φορές θα ψιθύριζες «τι π@@στιά ήταν αυτή; Σε μισώ!!» Ό,τι και να λέμε πάντως, το ξέσπασμα και να το μοιραζόμαστε το τι νοιώθουμε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, άλλαξε τελείως τον τρόπο που παίζουμε.
Γίναμε viral
Λες και το να παίζεις απλά games online δεν ήταν αρκετό. Σελίδες όπως το Twitch και το YouTube, μας επιτρέπουν να μοιραστούμε την online εμπειρία μας μαζί με άλλους. Υπάρχει πάντα ένα ρίσκο όταν κάποιος κάνει live streaming να τον πετύχεις σε μια στιγμή οργής. Είναι ο βασικός λόγος που τον παρακολουθείς άλλωστε! Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να γίνεις μάρτυρας σε ένα live rage quit. Να βλέπεις το λάθος να γίνεται και να βλέπεις live την αντίδραση του παίχτη σε ένα παραθυράκι. Μόλις αυτό βιντεοσκοπηθεί, είναι ακόμα πιο αστείο να βλέπεις τι ακολουθεί: διαλυμένες κάμερες, ιπτάμενα πληκτρολόγια και γενικά υπερβολικές αντιδράσεις. Πολλά τέτοια βίντεο έχουν γίνει viral και αυτό το trend -λογικά- δεν θα σταματήσει ποτέ (ας το ελπίσουμε!).
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα ουρλιάξεις στην οθόνη σου, σκέψου ότι το ίδιο ακριβώς γινόταν πριν από μερικές δεκαετίες στα Arcades. Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε πού θα μας οδηγήσει η οργή μας από εδώ και πέρα. Απλά, πριν σπάσεις το VR, σκέψου τα 400€ που έδωσες!
Ορίστε, λοιπόν!
Ποιο είναι το πιο τρελό rage quit που έχετε δει;
Ποιο παιχνίδι σας βγάζει έξω από τα ρούχα σας;
Ποιο είναι το μέλλον των rage quit;
Ίσως ένα rage quit μέσα στο Matrix;