DungeonLand Review [Steam]
Καλησπέρα αγαπητοί αναγνώστες. Πέρασαν πολλές μέρες προτού σας φέρουμε ένα νέο review αλλά η αναμονή άξιζε επειδή είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε πολλά νέα παιχνίδια και να κολλήσουμε με αρκετά από αυτά.
Πρώτο παιχνίδι για την νέα εβδομάδα λοιπόν αποτελεί το DungeonLand. Το DungeonLand είναι ένα Party Dungeon Crawler Game το οποίο θα σας θυμίσει Mario Party. Έχει κυκλοφορήσει από την Critical Studios και αποτελεί μια διασκεδαστική επιλογή παιχνιδιού για να περνάτε την ώρα σας.
Στο DungeonLand, σενάριο δεν υπάρχει. Κατά επέκταση λοιπόν το single player του θεωρείτε ήδη λειψό. Κατά την γνώμη μου, ένα παιχνίδι που δεν έχει έστω ένα υποτυπώδες σενάριο δεν αξίζει να παιχτεί σε Single Player mode. Έτσι λοιπόν και το DungeonLand, όσο όμορφο και διασκεδαστικό και αν φαίνεται, το single player του είναι απογοητευτικό από πολλές έννοιες τις οποίες θα αναλύσουμε στην συνέχεια.
Αποδεχόμαστε λοιπόν το γεγονός πως δεν υπάρχει σενάριο, οπότε μια λογική ακολουθία, οπότε νόημα. Μπαίνοντας λοιπόν πρώτη φορά στο single player ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάποιες επιλογές ή μάλλον με κάποια modes παιχνιδιού. Στο DungeonLand μπορούμε να παίξουμε είτε ως οι ήρωες που αντιμετωπίζουν τα τέρατα του dungeon μέχρι να φτάσουν στο τελικό boss και την έξοδο είτε ως ο Dungeon Master που επιλέγουμε εμείς πια τέρατα θα βγάλουμε, τι μαγικά θα κάνουμε στους παίκτες, καθώς και να πάρουμε ένα τέρας στον έλεγχό μας και να το κινούμε εμείς. Ο στόχος του παιχνιδιού με τους ήρωες είναι να βγουν σώοι και αβλαβείς από το μπουντρούμι. Με τον Dungeon Master, να σκοτώσει τους παίκτες ώστε να μην μπορέσουν να φτάσουν την έξοδο. Φυσικά όπως φαντάζεστε, στο single player mode του παιχνιδιού τίποτα δεν δουλεύει όπως πρέπει αφού και σαν Dungeon Master, οι αποφάσεις μας δεν έχουν αστείο αντίκτυπο αλλά και σαν ήρωες δεν υπάρχει μεγάλη δυσκολία ακόμα και στο ανώτατο επίπεδο. Βέβαια, δυσκολία όσο αφορά αυτό καθεαυτό το παιχνίδι αφού χάρη σε μερικά πολύ όμορφα bugs που έχουν να κάνουν με το path finding το παιχνίδι γίνεται εκνευριστικό όταν παίζουμε μόνοι μας.
Καταρχήν, στο single αλλά και multiplayer παίρνουμε τον έλεγχο ενός μόνο ήρωα από τους τρεις. Του άλλους δύο τους παίρνει είτε η A.I. είτε άλλοι παίκτες. Η A.I. λοιπόν ενώ μερικές φορές δουλεύει όμορφα, τις περισσότερες δεν δουλεύει καθόλου. Ειδικά όταν υπάρχει ένα buff που όλοι πρέπει να μένουν κοντά για να μην πεθάνουν, τότε η A.I. είναι εφιάλτης αφού μερικές φορές φεύγει μόνη της ή άλλες φορές κολλάει σε ένα σημείο και δεν ξεκινάει. Και τις δύο φορές ο χαμένος είσαι εσύ.
Για τους λόγους αυτούς αλλά και επειδή μου έσπασαν τα νεύρα αποφάσισα να αρχίσω το multiplayer. Σκέφτηκα πως ένα Party Game σίγουρα θα είναι πολύ πιο ευχάριστο να παιχτεί σε multiplayer. Και ευτυχώς δεν είχα άδικο. Στο multiplayer τα πράγματα αλλάζουν. Και εκεί φυσικά υπάρχουν τα ίδια modes αλλά το γεγονός οτι παίζεις με άλλα νοήμον άτομα δίνει μια πιο διασκεδαστική χροιά στο gameplay. Μπαίνουμε λοιπόν στο Adventure mode όπου 3 άτομα παίρνουν τον έλεγχο ενός ήρωα (Μάγο, Πολεμιστή, Κλέφτη) και πρέπει να περάσουν το μπουντρούμι, να πολεμήσουν το boss και να βγουν έξω έχοντας καλό loot. Δυστυχώς όμως το παιχνίδι είναι τόσο απλοϊκό που γίνεται αμέσως επαναλαμβανόμενο. Μετά από δύο ώρες παιχνιδιού τα είχα δει όλα και δεν είχε μείνει τίποτα καινούργιο για να συνεχίσω. Εκεί που το gameplay παίρνει μια ανάσα είναι το DM Mode όπου παίζει ένας επιπλέον παίκτης σαν Dungeon Master. Εκεί λοιπόν ο DM μπορεί να βγάζει τέρατα, να κάνει spells πάνω μας, να φτιάχνει παγίδες και γενικά να κάνει τη ζωή μας δύσκολη. Ακόμα και έτσι όμως το παιχνίδι δεν καταφέρνει να γίνεται τόσο διασκεδαστικό όσο ακούγεται. Καταρχήν, ότι κάνει ο DM μπορούμε να το δούμε αφού φαίνεται στην οθόνη μας με μεγάλα γράμματα. Πχ. DM has created some bee monsters ή DM has cast [enter magic name here] spell. Σίγουρα αν όλα αυτά μας τα άφηνε το παιχνίδι για έκπληξη θα ήταν ακόμα καλύτερο αφού δεν θα ξέραμε τι θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε στην επόμενη γωνία.
Ένα από τα πολύ καλά στοιχεία που έχει το DungeonLand είναι τα αντικείμενα που μπορείς να αγοράσεις από το shop. Από νέες κλάσεις, όπλα ως power ups. Δίνουν μια μικρή αναζωογόνηση στο gameplay αλλά όχι αρκετή για να κρατήσουν τον παίκτη να συνεχίσει να παίζει. Τα γραφικά από την άλλη είναι καθαρά, καλοσχεδιασμένα. Ο ήχος και τα εφέ είναι όμορφα. Αλλά τι να κάνεις όλα αυτά όταν το gameplay και το replay value είναι βαρετό και ίδιο.
Γενικά το παιχνίδι το θεωρώ μέτριο. Σίγουρα δεν είναι το χειρότερο που έχω παίξει και σίγουρα όχι το καλύτερο. Το παιχνίδι είναι free to play με όλα τα περίεργα που έχει η επιλογή αλλά και all-access pass που δίνει πρόσβαση στο πλήρες πακέτο με 9.99 ευρώ. Σίγουρα η προσωπική μου άποψη είναι να δοκιμάστε το F2P και αν σας αρέσει να πάρετε το full πακέτο αλλιώς καλύτερα να το προσπεράσετε.
Μια δεύτερη γνώμη
Το Dungeonland είναι ένα RPG παιχνίδι τύπου Diablo και Torchlight… μόνο πιο χαζό! Τι εννοώ; Τα dungeons πολύ μικρά, η ιστορία ανύπαρκτη και με μόλις τρία classes για να διαλέξεις. Μη βιαστείς όμως να το κρίνεις μόνο από αυτά, o χειρισμός είναι χαλαρός, τα γραφικά αρκετά καλά και οι ατάκες που ακούγονται μέσα στο παιχνίδι έχουν πολύ γέλιο. Εάν παίζεις μόνος σου μπορώ να σου εγγυηθώ ότι θα το βαρεθείς αρκετά γρήγορα, το παιχνίδι αρχίζει να αποκτά αξία σε coop και σε multiplayer mode που εκεί ο αντικειμενικός σκοπός σου είναι το πως θα τη ‘φέρεις’ στους φίλους σου ή στους τυχαίους που βρήκες οnline!
Μη ξεχάσω να προσθέσω ότι στο multiplayer mode μπορεί να τύχει να είσαι εσύ ο “Dungeon Master” (οι φίλοι των Pen & Paper RPGs είμαι σίγουρος ότι θα γελάνε σατανικά τώρα). Ο παίχτης που επιλέχθηκε να γίνει Dungeon Master, δεν έχει κάποιο χαρακτήρα στο παιχνίδι αλλά προσπαθεί να νικήσει τους άλλους παίχτες βάζοντας τους παγίδες και εμφανίζοντας πολλά κακά τέρατα μέσω κάποιων καρτών που του τυχαίνουν.
Γενικότερα, θα έλεγα ότι το Dungeonland είναι το τέλειο παιχνίδι για να κάνεις ένα ευχάριστο διάλειμμα από άλλα παιχνίδια ή απλά για να ρίξεις λίγο γέλιο με τους φίλους σου. Το καλύτερο το κράτησα για το τέλος, πρόσφατα το παιχνίδι (με μικρούς περιορισμούς) έγινε free to play μέσω Steam!
– Fivos Lestat
