Death Stranding Review

Στην Ε3 του 2016 είχαμε την ευκαιρία να δούμε το Death Stranding για πρώτη φορά. Τα χρόνια πέρασαν, το Death Stranding κυκλοφόρησε και εμείς στο TechinGreek παίξαμε το παιχνίδι και θα μοιραστούμε μαζί σας τις εντυπώσεις μας! Το Death Stranding είναι το πρώτο παιχνίδι του Hideo Kojima, από τη στιγμή που έφυγε από τη Konami. Σε περίπτωση που υπάρχουν ακόμα gamers εκεί έξω που δεν γνωρίζουν ποιος είναι αυτός ο κύριος, πρόκειται για το μυαλό πίσω από τα Metal Gear Solid.

Είμαι σίγουρος ότι έχετε ακούσει πολλές κριτικές για το Death Stranding. Πολλές είναι οι σελίδες που του δίνουν κακή βαθμολογία, άλλες τόσες που του δίνουν πολύ καλές βαθμολογίες. Σαν ένα έργο τέχνης λοιπόν, υπάρχουν αυτοί στους οποίους αρέσει και αυτοί στους οποίους δεν αρέσει.

Σε αυτό το review θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται. Θα σας παρουσιάσω βασικούς μηχανισμούς του παιχνιδιού, θα σας πω τι πιστεύω ότι το παιχνίδι πετυχαίνει και τι όχι. Βέβαια εσείς θα είστε αυτοί που θα κρίνετε αν είναι ένα παιχνίδι για εσάς ή όχι. Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι ένα παιχνίδι για όλους. Ας ξεκινήσουμε!

Ατμόσφαιρα – Σενάριο

Στo Death Stranding βρισκόμαστε σε μια μετα-αποκαλυπτική Αμερική που έχει καταστραφεί από το “Death Stranding“. Το κατακλυσμικό αυτό γεγονός, έσπασε το φραγμό μεταξύ ζωής και θανάτου, προσκαλώντας στον κόσμο οντότητες γνωστές ως “BTs“. Μαζί με αυτή την καταστροφή έχουμε και το “Timefall“. Μια υπερφυσική βροχή που επιταχύνει την ανάπτυξη σε οτιδήποτε αγγίζει. Η Αμερική έχει απομονωθεί, έχει χωριστεί στα 2. Πλέον είναι γνωστή ως “UCA” (Ηνωμένες Πόλεις της Αμερικής). Πρόκειται για μία ερημική χώρα, γεμάτη από αυτές τις οντότητες, τρομοκράτες και μοναχικούς ανθρώπους.

Ο στόχος σου ως Sam Porter Bridges (Norman Reedus, ο τύπος από το Walking Dead) είναι να ενώσεις την Αμερική, μεταφέροντας πακέτα σε διάφορες βάσεις και πόλεις και να τις ενώσεις σε ένα δίκτυο. Στην αρχή του παιχνιδιού, έχουμε λοιπόν αρκετές εισαγωγές χαρακτήρων, όπως και επεξήγηση του τι συμβαίνει (στο περίπου). Οι επόμενες 2 ώρες παιχνιδιού είναι και όλα όσα έχουμε δει στα gameplay trailers μέχρι στιγμής. Δεν έχουμε κάτι καινούργιο, απλά μαθαίνουμε τους μηχανισμούς του παιχνιδιού. Από το επεισόδιο 3 και μετά αρχίζει ουσιαστικά το παιχνίδι.

Όσον αφορά στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού, είναι κάτι το φανταστικό! Όπως ανέφερα το παιχνίδι είναι για μία διχασμένη, έρημη χώρα με περίεργες οντότητες, που βρίσκονται ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Αυτό ακριβώς είναι και το αίσθημα που είχα και εγώ σαν παίκτης. Είσαι μόνος σου σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον και έχεις να αντιμετωπίσεις τα BTs, τον καιρό, τα ποτάμια και τα βουνά, καθώς και τους τρομοκράτες.

Gameplay

Εδώ είναι που το Death Stranding αρχίζει να παρουσιάζει κάποια προβλήματα, κατά τη γνώμη μου. Ο Kojima και η ομάδα του έχουν δώσει πολύ μεγάλη προσοχή στο έδαφος και στην ισορροπία του χαρακτήρα μας. Από τη μία λες, καλό είναι αυτό. Από την άλλη βέβαια, θα είναι πολλές εκείνες οι φορές που θα χάνεις την ισορροπία σου και θα πέφτεις. Πρέπει λοιπόν να σχεδιάσεις καλά τον πιο δρόμο θα ακολουθήσεις, για να παραδώσεις τα πακέτα σου. Παραδίδοντας τα πακέτα στο προορισμό τους, έχεις και την ικανότητα να ενώσεις τις διάφορες βάσεις στο Chiral Network. Ένα δίκτυο που επιτρέπει την ανταλλαγή δεδομένων και την καλύτερη εξυπηρέτηση όσων βρίσκονται στο σύστημα.

Το combat θα μπορούσαμε να το χωρίσουμε σε 2 κατηγορίες. Έχουμε combat με ανθρώπους και combat με τις οντότητες, τα BTs. To combat με τους ανθρώπους είναι υπερβολικά βαρετό. Δεν νιώθεις ποτέ απειλή, ακόμα και αν έχεις 5 άτομα απέναντί σου. Αργότερα στο παιχνίδι, ξεκλειδώνεις και διάφορα όπλα που όμως δεν κάνουν το combat πιο διασκεδαστικό. Είναι φανερό ότι η ομάδα δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το combat.

Στη δεύτερη κατηγορία όμως, έχουμε το combat με τα BTs. Εδώ τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα. Όταν πλησιάσεις σε μία περιοχή με BTs, άρα και πολύ βροχή, θα ενεργοποιηθεί το ‘BB’ (‘baby’, το μωρό που έχεις πάνω σου). Το μωρό σου δίνει την δυνατότητα να αισθάνεσαι το που βρίσκονται τα BTs. Έχουμε λοιπόν ένα mini game, σαν το κρύο-ζέστη που παίζαμε καμιά φορά μικροί. Όσο πιο γρήγορα αναβοσβήνει το scanner μας προς μία κατεύθυνση, τόσο πιο κοντά είναι το BT. Στην αρχή απλά τα αποφεύγεις, αργότερα όμως έχεις τρόπους να τα πολεμήσεις. Σε περίπτωση που σε πιάσουν βέβαια, μεταφέρεσαι σε ένα πεδίο μάχης που μοιάζει με μία πόλη μου βυθίζεται σε μία λίμνη από πετρέλαιο και πρέπει να σκοτώσεις ένα γιγάντιο καλαμάρι (ναι, Kojima είναι αυτός, τι περιμένατε;). Το combat με τα BTs λοιπόν όσο περίεργο και αν ακούγεται είναι κάπως διασκεδαστικό.

Γραφικά

Όπως θα περίμενε κανείς από ένα παιχνίδι που έχει την υπογραφή του Kojima, το Death Stranding έχει απίστευτα γραφικά. Δεν γνωρίζω ποια μηχανή γραφικών χρησιμοποιούν, νομίζω έχουν δημιουργήσει τη δική τους, (σ.σ. χρησιμοποιούν την Decima της Guerilla που έχει γίνει και το Horizon Zero Dawn και εξαγοράστηκε από τη Sony) αλλά τα γραφικά είναι υπέροχα! Ακόμα και στους προηγούμενους τίτλους του ο Kojima ήταν μπροστά στο θέμα γραφικών, και όχι μόνο. Τρανταχτό παράδειγμα πιστεύω αποτελεί το Metal Gear Solid 5.

Πέρα από τα γραφικά των τοπίων που δυσκολεύεσαι ώρες-ώρες να ξεχωρίσεις αν είναι αληθινά ή παιχνίδι, έχουμε και τα γραφικά στους χαρακτήρες μας. Το cast του Death Stranding είναι πολύ πλούσιο. Πέρα από τον Norman Reedus, έχουν τον Mads Mikkelsen, τη Lindsay Wagner, τον Troy Baker, τον Guillermo del Toro, τη Léa Seydoux, τη Margaret Qualley και πολλούς πολλούς ακόμα!

Ήχος – Μουσική

Είναι αρκετές εκείνες οι στιγμές μέσα στο παιχνίδι όπου ξαφνικά ο ήχος από τη βροχή, τον αέρα και τα βήματά σου στις λάσπες θα φύγει και θα μπει μία όμορφη μουσική. Θυμίζει αρκετά κάποιες σκηνές από το Red Dead Redemption 2, όπου όταν είχες να πας από πόλη σε πόλη έμπαινε και ένα μουσικό κομμάτι. Στο Death Stranding βέβαια αυτό γίνεται πιο συχνά και αυτό είναι κάτι που απόλαυσα. Σε γενικότερες γραμμές και ο ήχος και η μουσική αλλά και το voice acting είναι αρκετά καλό. Σαν αποτέλεσμα λοιπόν νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε έναν αφιλόξενο κόσμο, που το μόνο που σε κάνει να συνεχίζεις είναι η ελπίδα.

Online

Ίσως από τις πιο καλές προσθήκες του παιχνιδιού, είναι βέβαια και o τρόπος που χρησιμοποιεί το online. Όλο το παιχνίδι είναι online, σαν το Division. Μπορείς βέβαια να παίξεις και offline, αλλά χάνεις πολλά από τα οφέλη. Να πούμε εδώ ότι δεν χρειάζεται συνδρομή στο PS plus για να παίξετε το παιχνίδι online.

Ο τρόπος λοιπόν που χρησιμοποίησαν το online είναι ο εξής: όλοι οι παίκτες είναι χωρισμένοι σε μικρότερες ομάδες, τυχαία. Όταν εσύ θα φτιάξεις μία σκάλα ή μία γέφυρα, οι υπόλοιποι παίκτες θα μπορούν να δουν αυτή τη σκάλα και να τη χρησιμοποιήσουν. Αν πολλοί παίκτες χρησιμοποιούν μία συγκεκριμένη διαδρομή, τότε σιγά σιγά θα δημιουργηθεί ένα μονοπάτι εκεί. Επίσης, υπάρχουν διάφορες μεγάλες κατασκευές όπως δρόμοι που θέλουν πολλά υλικά για να φτιαχτούν. Μόνο με τη βοήθεια και άλλων παικτών μπορείς να χτίσεις λοιπόν δρόμους, ώστε να έχεις πιο εύκολες μετακινήσεις.