Avengers EndGame Spoiler Review

Το είδαμε το απολαύσαμε, ακούσαμε και άλλες γνώμες και τώρα ήρθε η ώρα να τα βάλουμε σε μια σειρά και να μιλήσουμε εκ βαθέων για το Avengers EndGame.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! SPOILER ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ. Προχωρήστε με δική σας ευθύνη.

Αφού λοιπόν σας προειδοποιήσαμε, πάμε να μιλήσουμε ανοιχτά.

Η ταινία λοιπόν έχει κάνει κάποιες επιλογές που σε κάποιους δεν άρεσαν καθόλου από ότι ακούω σε σχόλια, και κάποιες άλλες που επιδοκιμάστηκαν από το γενικό κοινό.

Το ξεκίνημα

Η εισαγωγή με το πώς ανακαλύπτει ο Hawkeye το τι έχει συμβεί στο Infinity War είναι ο καλύτερος τρόπος για να μπεις στο συναίσθημα όλων των ηρώων μας. Όχι μόνο χάνουν αγαπημένα πρόσωπα αλλά είναι αυτοί υπεύθυνοι που όλοι έχουν χάσει τους δικούς τους, λόγω της αποτυχίας τους. Βλέπεις στο πρόσωπο του Μπάρτον την τρέλα να τον κυριεύει εξού και η δολοφονίες αργότερα.

Ο Thor είναι με χίλια νεύρα γιατί θεωρεί πως αυτός ευθύνεται για όλα, δείχνοντας πόσο τον επηρέασε τα τελευταία λόγια του Thanos σε αυτόν. Έπρεπε να στοχεύσεις το κεφάλι του είχε πει αφήνοντας να εννοηθεί ότι εάν το έκανε θα ήταν και το τέλος του Thanos.

Λίγο πολύ όλοι οι ήρωες είναι σε αυτήν την κατάσταση, με εξαίρεση την Captain Marvel που παραμένει ψύχραιμη γιατί δεν έχει σύνδεση με τους ήρωες μας , και έχει έπαρση λόγω της δύναμης της. Κάτι που είναι χρήσιμο όταν σώζει τον Σταρκ που, για μας που δεν είχαμε δει τρέιλερ ,μας τρόμαξε ότι όντως μπορεί να πεθάνει εκεί και μετά να εμφανιστεί μόνο μέσω του ταξιδιού στο χρόνο. Βέβαια η Marvel δεν θα αποχαιρετούσε έτσι τον Ironman αλλά για ένα δευτερόλεπτο μας έπιασε ένα άγχος.

Είναι εξαιρετική η αντίδραση του Σταρκ όταν βλέπει τον Captain America γιατί το πρώτο που λέει είναι ότι έχασε τον μικρό (spiderman),δείχνοντας ότι πρώτα έχει τύψεις που δεν μπόρεσε να τον προστατέψει και μετά αγωνία για το εάν ζει η Pepper.

Σε εκείνο το σημείο έρχεται η απόφαση ότι θα πάνε για το Thano με την αβάντα ότι τώρα έχουμε Captain Marvel και τσατισμένο Thor οπότε κάτι θα γίνει αφού ξέρουμε ότι ο Thanos είναι και τραυματισμένος. Με τα πολλά και αφού βλέπουμε το κεφάλι του να κυλάει στο πάτωμα, και μαθαίνουμε ότι δεν υπάρχουν πλέον τα πολυπόθητα πετράδια που θα έφερναν πίσω τους υπόλοιπους, προχωράμε 5 χρόνια μπροστά.

Η Επιστράτευση

Αυτό το κομμάτι μάλλον δεν άρεσε σε πολύ κόσμο γιατί δεν είχε μάχες και ήταν βαρετό όπως έλεγαν. Θα διαφωνήσω για έναν και μόνο λόγο. Αυτά τα κομμάτια έχουν κάνει τον κόσμο να νιώθει δικούς του τους χαρακτήρες. Αυτή η χρησιμοποίηση του χρόνου ώστε να νιώσουμε την απόγνωση και την πάλη των ηρώων μετά από μία ακόμα αποτυχία.

Και ναι! ο Thor είναι χοντρός… και μου άρεσε πολύ. Γιατί περνάει το μήνυμα ότι ακόμα και ο Θεός του κεραυνού εάν αφεθεί στην μοίρα του θα έχει συνέπειες. Δεν μπορεί να πίνεις όλη μέρα μπύρες και να τρως τα πάντα και να είσαι φέτες. Άλλωστε και ο ένας εκ των φίλων του στην Ασγκαρντ ήταν έτσι επειδή του άρεσε το φαγητό και έτρωγε σαν 4 άτομα. Και μου άρεσε που και στην μάχη πήγε έτσι γιατί ποια μαγεία σε κάνει από χοντρό σε φέτες σε 5 λεπτά; (μόνο το γκάτζετ που διαφημίζει ο Ρονάλτο μπορεί να τα κάνει αυτά). Το είπε και η μάνα του , τρώγε και καμία σαλάτα…

Το Σχέδιο

Το δεύτερο μέρος ήταν αποκλειστικά ένα heist τύπου πλάνο, καθώς έπρεπε να πάρουν τα πετράδια από το παρελθόν, η κάθε ομάδα σε άλλο σημείο, χωρίς να αλληλεπιδράσουν με τον υπόλοιπο κόσμο. Εκεί η ταινία παραδίδει συναίσθημα ευφορίας και θλίψης ταυτόχρονα. Ο Σταρκ συναντάει τον πατέρα του και μαθαίνει επιτέλους πόσο πραγματικά τον αγαπούσε αλλά δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί, ο Θορ δίνει το αντίο που δεν πρόλαβε στην μαμά του, και ο Ροτζερς παίρνει μια κλεφτή ματιά από την αγάπη της ζωής του ξέροντας ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό.

Το κόλπο του ανσανσέρ με το σκήπτρο του Λόκι είναι εξαιρετικό και φέρνει μνήμες από Winter Soldier, και η σκηνή με τον StarLord να τραγουδάει μόνος χωρίς την μουσική από πίσω απλά ξεκαρδιστικό.

Η θυσία της Νατάσας ήταν πέρα για πέρα άξια αφού η ίδια έχει πει ότι έχει κόκκινα χρωστούμενα και θέλει να τα σβήσει. Η απόλυτη εξιλέωση για την πρώην σοβιετική τριπλή κατάσκοπο.

Η Αναμέτρηση

Πριν προχωρήσουμε να πούμε για το αν υπάρχει τελικά χρονικό παράδοξο. Δεν υπάρχει και αυτό γιατί το δούλεψαν πολύ καλά οι συντελεστές. Παίρνοντας τα πετράδια και αποχωρώντας ο χρόνος δουλεύει σε άλλους ρυθμούς όπως ακριβώς και για τον AntMan. Που σημαίνει ότι όσο γίνονται πράγματα στο παρόν, περίπου 2-3 ώρες, στο παρελθόν δεν έχει προχωρήσει ο χρόνος σχεδόν καθόλου. Έτσι στο τέλος επιστρέφονται όλα στην αρχική τους θέση σαν να μην έφυγαν ποτέ.

Η Nebula που σκοτώνει τον εαυτό της δεν θα έπρεπε να εξαφανιστεί γιατί το είπε και ο Hulk, αλλάζοντας το παρελθόν δεν αλλάζει το μέλλον σου, απλά αν παραμείνει η αλλαγή θα δημιουργηθεί ένα νέο παρακλάδι στο χρόνο. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε αφού με την νίκη τους επέστρεψαν όλοι οι στρατοί και ο Thanos ξανά στο παρελθόν , πριν από την στιγμή που ανακάλυπταν ότι κάτι γίνεται διαφορετικό. Για αυτούς πλέον όλα κυλούν όπως τα ξέρουμε μέχρι το Infinity War.

Η επικές στιγμές φυσικά δεν έλειψαν και μας έδωσαν λόγο να φωνάζουμε σαν μικρά παιδιά μέσα στο σινεμά. Όταν παίρνει το σφυρί ο Κάπτεν , καθότι άξιος να το σηκώσει και να πάρει και την δύναμη του Thor όπως είχε πει ο Odin, όλοι καταλάβαμε ότι βλέπουμε κάτι μαγικό. Ακόμα και μετά από όλες τις επιθέσεις όμως ο Thanos είναι ανίκητος ακόμα και χωρίς το γάντι επιβεβαιώνοντας πόσο δυνατός είναι. Εκεί ο Κάπτεν δεν μασάει και μένει μόνος απέναντι σε ΟΛΑ. Όταν λέμε όλα εννοούμε όλα.

Και εκεί ακούς το “on your left” και ξεκινάει ο οργασμός των επιστροφών. Η σκηνή με όλες της πύλες είναι χαραγμένη στο μυαλό μου και με δυσκολία έμεινα στην θέση μου όταν την είδα. Και έρχονται όλοι. Και είναι όλοι τσατισμένοι λες και τους σκότωσες ένα πράγμα. Αλλά το βλέμμα του Σταρκ όταν αντικρίζει τον Πίτερ είναι ανεκτίμητο. Όχι όχι δεν δάκρυσα, κάτι μπήκε στο μάτι μου, η αφρικανική σκόνη…

Η Captain Marvel έρχεται την ύστατη στιγμή να δείξει για πιο λόγο είναι τόσο σίγουρη για τον εαυτό της. Όταν σου ρίχνει κουτουλιά ο Thanos και δεν βλεφαρίζεις καν , τότε έχεις το δικαίωμα να είσαι και λίγο ψώνιο.

Δεν μπορώ να αναλύσω όλη την μάχη και δεν έχει και σημασία, αλλά το τέλος είναι πραγματικά ΤΟ τέλος. Είναι το τέλος του αγαπημένου μας Ironman με την ίδια φράση που έκλεισε η πρώτη ταινία το 2008. Με μια θυσία που την ζητούσε για να γίνει αυτός η πανοπλία γύρω από τον κόσμο και να εξασφαλίσει ότι είναι όλοι ασφαλείς. Τι θα πει είμαστε σε κλειστό χώρο, η αφρικάνικη σκόνη μπαίνει παντού… άσε με….

Υπέροχα ταιριαστό και το κατευόδιο του Κάπτεν που του χρωστούσε η ζωή την επανένωση του με την Κάρτερ που τόσο άδοξα έχασε, (ουσιαστικά αυτή τον έχασε αλλά καταλαβαίνεται) και μια ζωή ειρηνική μακριά από τον πόλεμο. Φυσικά και θα έπρεπε να μείνει όπως ο Σταρκ σε κάποια απομονωμένη καλύβα γιατί κανείς δεν θα έπρεπε να μάθει ότι είναι εκεί. Η Κάρτερ λοιπόν είχε παντρευτεί τον Captain America όλο αυτό τον καιρό και δεν το είπε σε κανέναν, ούτε καν στον ίδιο τον Κάπτεν όταν την επισκεπτόταν στο νοσοκομείο.

Τα Αρνητικά

Στα αρνητικά της ταινίας είναι δύο βασικοί χαρακτήρες. Ο Hulk για άλλη μια φορά έμεινε στον πάγκο από τους “προπονητές” του ενώ εμείς τον θέλουμε μέσα να μοιράζει ξύλο αλύπητο. Δεν μπορεί να έχει δικιά του ταινία αλλά σε αυτήν περιμέναμε ότι θα ξεσπάσει και θα πάρει την εκδίκηση του από τον Thano για το ξυλοφόρτωμα του στο Infinity War. Δυστυχώς όμως ούτε τώρα δικαιωθήκαμε. Ελπίζουμε σε κάτι αργότερα που θα είναι πραγματικά άξιο για τον Hulk. Υπήρχε αυτή η στιγμή στα χαλάσματα που κρατάει όλο το κτίριο στο ένα του χέρι, που θυμίζει σκηνή από το κόμικ Secret War που κρατάει μια οροσειρά για να σώσει τους ήρωες από τον Molecule Man.

Και το δεύτερο αρνητικό είναι η παράδοση της ασπίδας στον Σαμ. Καλός χρυσός ο Σαμ αλλά δεν είναι κάποιος που έχει την ικανότητα και την φυσική δύναμη να είναι ο Κάπτεν. Πιο σοφή επιλογή θα ήταν ο κολλητός του φίλος ο Μπάκυ που και σούπερ δυνάμεις έχει, και χέρι από βιμπράνιο και ξέρει και να πετάει την ασπίδα. Μάλλον σκέφτηκε ότι χωρίς αυτόν ο Σαμ θα φύγει από τους Avengers και του έδωσε ένα λόγο να μείνει και να προσπαθήσει πιο σκληρά για το καλύτερο.

Η Ελπίδα

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τελείωσε αυτό το μεγάλο κεφάλαιο, και με στεναχωρεί αλλά έχω πίστη στην Marvel ότι θα κάνει πάλι το θαύμα της με τις επόμενες ταινίες και θα μας δώσει πάλι κάτι αντίστοιχο. Μέχρι τότε υπομονή και επιμονή.

Υ.Γ. Σίγουρα έχουμε αφήσει πράγματα έξω αλλά είναι αδύνατο να σχολιαστούν όλα με λεπτομέρειες, δεν θα τελείωνε ποτέ το άρθρο.