Ace Combat 7: Skies Unknown – The Geekdom Review

Όταν κοιτάς από ψηλά…

Για όλους τους φίλους των «παιχνιδιών με αεροπλανάκια», τα Ace Combat θα έχουν πάντα μια ιδιαίτερη θέση στη καρδιά μας. Ίσως το μοναδικό semi-realistic simulator, που για έναν περίεργο λόγο βρήκε τρόπο και τρύπωσε στις καρδιές πολλών σκληροπυρηνικών flight sim παικτών. Γιατί αν δεν είναι σαν το Falcon 4.0 δεν αξίζει ούτε να το φτύσουμε…

Αλλά ξεφεύγουμε από το θέμα μας! Ας το πάρουμε από την αρχή λοιπόν!

Εγώ προσωπικά έχω μια περίεργη σχέση με τα Ace Combat. Άργησα να μπω στο νόημα, αλλά όταν μπήκα, δεν ξαναβγήκα ποτέ! Πολύ εύκολα η αγαπημένη μου σειρά στις κονσόλες. Προσοχή όμως! Στις κονσόλες, γιατί τα ports στα PCs είναι απλά άθλια! Αλλά θα πάμε και σε αυτό. Προφανώς και ήταν day one purchase για μένα, γιατί απλά το αγαπώ. Αλλά ας πάμε λίγο πιο πίσω…

Στο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ Ace Combat 6: Fires of Liberation! Για μένα, το καλύτερο Ace Combat που έχει βγει ποτέ. Αλλά γιατί μιλάμε για αυτό σε ένα review για το Ace Combat 7; Γιατί πολύ απλά έδιναν το Ace Combat 6 (και το Air Combat 5 για τους κατόχους PS4) μαζί με το 7 σε όλες τις προπαραγγελίες, την οποία και έκανα! Ωραία, ωραία! Πάμε στα βασικά τώρα γιατί ξέρω, σας έπρηξα!

Ατμόσφαιρα/Σενάριο

Όλα τα Ace Combat, πλην του ανεκδιήγητου Assault Horizon, εκτυλίσσονται σε μια άλλη, διαφορετική χώρα, χώρες βασικά. Βασικά τώρα που το σκέφτομαι, σε διαφορετικό κόσμο γενικά! Είναι το universe του Ace Combat! Απλά, όμορφα και ωραία. Κανένα από τα προηγούμενα Ace Combat δεν έπαιρνε τον εαυτό του στα σοβαρά. Με over-the-top ιστορίες, προδοσίας, μίσους, πολέμου, εκδίκησης! Πάντα απλά, πάντα to the point και πάντα σε άφηνε με μια μικρή όμορφη ανάμνηση, του τι είχες περάσει για να φτάσεις εδώ που έφτασες. Και σε έκανε να νιώθεις badass γι’ αυτά που κατάφερες…

Ε, λοιπόν εδώ είναι που αρχίζει και χαλάει λίγο το γλυκό. Μας τα χαλάει λίγο το Ace Combat 7. Σαν να μην είχαν την ίδια όρεξη, τον ίδιο ενθουσιασμό. Σαν να το έφτιαξε η EA ένα πράμα… Απλά, πάμε από το Α στο Β,χωρίς κάτι ιδιαίτερο. Για πρώτη φορά πατούσα «skip» στα cut scenes… Κρίμα, γιατί οι μάχες ανάμεσα στο Kingdom of Erussia και τη Osean Federation πάντα είναι επικές!

Γραφικά

Φάτε μάτια ψάρια!

Ίσως το πιο εντυπωσιακό νέο στοιχείο στο game. Πραγματικά υπέροχα γραφικά! Απλά πανέμορφο! Και πάνω από όλα, σου δίνει μια μοναδική αίσθηση ταχύτητας, που παραμένει αξεπέραστη από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι του είδους εκεί έξω. Απλά καταπληκτικό! Σε όλα τα προηγούμενα Ace Combat, όταν έφτανες στο έδαφος έβλεπες τα γραφικά να «σπάνε» λίγο περισσότερο από ότι έπρεπε ή ακόμα πιο κλασικά, έβλεπες τα οχήματα στο έδαφος να μην είναι και τόσο της λεπτομέρειας. Αυτά πλέον είναι παρελθόν!

Δόθηκε η δέουσα σημασία στο να μπορέσουμε να απολαύσουμε αυτό τον τίτλο όπως του αξίζει! Όμως, όπως πάντα, κάπου θα μας το χαλάσει. Τα πάντα γύρω από το αεροσκάφος είναι εξαιρετικά, με τις λεπτομέρειες στα αεροσκάφη να είναι πραγματικά εξαιρετικές. Μέσα όμως…εεεμμμ…not so much! Το μόνιμο πρόβλημα του τίτλου, είναι ότι δεν δίνει τη δέουσα σημασία στο cockpit των αεροσκαφών. Εκεί δηλαδή που θα σκαλώσουμε εμείς οι πωρωμένοι με το Falcon 4.0, που θα έχει όλα τα «μπλιμπλίκια» που έχει το πραγματικό σκάφος. Πρόβλημα ανέκαθεν, δεν άλλαξε ούτε τώρα. Δεν πειράζει όμως. It’s pretty και με κέρδισε!

Gameplay

Εδώ, είναι λίγο περίεργα τα πράματα. Τα σκάφη, πέρα από πανέμορφα, είναι πολύ ευχάριστα στο να τα πετάς και γενικά να τα χρησιμοποιείς. Όμως εδώ είναι το βασικό πρόβλημα. Μετά από πολλές ώρες στο single player και στο multiplayer του παιχνιδιού, μπορώ να πω με σιγουριά ότι έχει χαθεί το «Awe Factor» που είχαν τα προηγούμενα παιχνίδια! Δεν υπάρχει κάποια αερομαχία που θα σου μείνει. Δεν μπορείς να πεις ότι «ξες τι; Ακόμα θυμάμαι εκεί τη βάση που κατέστρεψα τότε! Πω ρε φίλε! Τι πέρασα τότε για να το τελειώσω!». Και αυτό τα  λέει όλα! 20 αποστολές, χωρίς να ξεχωρίζει καμιά ιδιαίτερα που τελειώνουν αρκετά γρήγορα. Εμένα μου πήρε στο πιο δύσκολο επίπεδου, περίπου 20-30 ώρες να τελειώσω σε χαλαρούς ρυθμούς.

Δεν είναι κακό, σε καμία περίπτωση, αλλά σίγουρα δεν είναι κοντά στις 50 ώρες που ξοδεύαμε κάποτε για να ξεκλειδώσουμε τα πάντα! Και αυτό είναι ακόμα ένα πρόβλημα που υπάρχει. Τα αεροσκάφη κάποτε τα ξεκλείδωνες σιγά σιγά, τα αγόραζες με credits. Στο Ace Combat 6 πχ τα αγόραζες όπως ήθελες, σε όποια σειρά ήθελες! Φτάνει να είχες τα credits. Εδώ, τα έχουν βάλει σε ένα περίεργο «plane tree» που τα ξεκλειδώνεις σιγά σιγά, μαζί με κάποια upgrades. Και εδώ είναι κάτι που νομίζω ότι μου άρεσε. Στην ουσία, τα upgrades σε βοηθούν να φτιάξεις το αεροσκάφος σου όπως θέλεις. Ή μάλλον, σχεδόν όπως θέλεις.

Εάν ένα αεροσκάφος δεν είναι καλό, ας πούμε για ground-to-ground αποστολές, δεν θα το αλλάξεις. Μπορείς να τονίσεις τα στοιχεία του που το κάνουν καλό και να το κάνεις ακόμα καλύτερο! Μην περιμένετε βέβαια κάποια μεγάλη διαφορά. Η διαφορά φαίνεται μόνο online, όταν παίζεις με άλλους παίκτες. Αλλά το πιο πιθανό είναι ότι θα βρείτε εξοπλισμό που να σας αρέσει και με αυτόν θα μείνετε. Γενικά, ίσως θα έπρεπε τα αεροσκάφη να είναι σε διαφορετικό tree, χωρίς να πρέπει να αγοράσεις όλα τα upgrades για να το πάρεις. Προσοχή! Όχι να τα ξεκλειδώσεις! Να τα αγοράσεις πρέπει! Έκατσε λίγο στραβά αυτό, αλλά OK. Το συνηθίζεις.

Ήχος/Μουσική

Αρκετά καλός, καλύτερος από τα προηγούμενα. Σχεδόν σίγουρα. Νομίζω. Δεν ξέρω! ΟΚ! Πάμε από την αρχή! Λοιπόν! Ο ήχος σε αυτά τα παιχνίδια, για μένα πάντα, μπαίνει σε δεύτερη μοίρα! Πολύ απλά, όταν κυνηγάς τον άλλον να τον καταρρίψεις, δεν σε ενδιαφέρει τι ακούγεται γύρω σου! Χρειάζεσαι μόνο τις πληροφορίες που σου δίνει το αεροσκάφος και τίποτα άλλο. Στα Ace Combat πάντα έκλεινα την μουσική, γιατί πολύ απλά ήταν ενοχλητική!

Τώρα όχι όμως! Αρκετά καλή μουσική, που ντύνει ωραία τις αποστολές και μας βάζει καλά στο κλίμα για το τι θα ακολουθήσει! Το θέμα όμως είναι, ότι το αεροσκάφος δεν μας δίνει τις πληροφορίες που θέλουμε. Δεν ακούμε τα κλασικά “caution” όταν πλησιάζουμε το έδαφος ή το “missile inbound” όταν μας έρχεται γράμμα από τον αντίπαλό μας. Ή μάλλον τα ακούμε, αλλά είναι απελπιστικά σιγανά στο background… Ασήμαντο για κάποιους, σημαντικό για μένα γιατί σπάει το immersion και αυτό για έναν τέτοιο τίτλο είναι πρόβλημα…

Τελικό συμπέρασμα

Μετά από πού σκέψη, νομίζω ότι κατέληξα στο συμπέρασμά μου: Το Ace Combat 7: Skies Unknown είναι καλό. Αρκετά καλό σαν entry point για το franchise για όσους δεν το ξέρουν, αλλά για εμάς τους βετεράνους ίσως να μην μας έδωσε όλα αυτά που μπορεί να ζητούσαμε. Ίσως να πιστέψαμε ότι θα ξαναπεράσουμε τις επικές στιγμές του 5 και του 6! Ίσως να ενθουσιαστήκαμε περισσότερο από όσο έπρεπε με τα trailers που είχαν κυκλοφορήσει πριν καιρό, ίσως, ίσως. Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές. Ένα είναι το σίγουρο όμως. Δεν είναι τόσο καλό όσο θα μπορούσε να είναι. Μας έχει δείξει κατά καιρούς η Bandai Namco ότι μπορεί και πολύ καλύτερα.