Το Legion είναι τίμιο. Αυτό που εννοώ, είναι ότι δεν τρώει τον χρόνο σου, όσο προσπαθείς να καταλάβεις αν πρέπει να δεις/φορτώσεις στο ήδη γεμάτο πρόγραμμα σου άλλη μια σειρά. Γύρω στα 0:30 δευτερόλεπτα, θα ξέρεις αν σου ταιριάζει ή όχι. Θα σε αφήσω μόνο σου να δεις γιατί.
Γενικά, αν έχεις ακούσει κάτι ήδη για αυτό, τότε ξέρεις ήδη ότι το Legion δεν είναι η κλασσική comicbook σειρά (π.χ. βλέπε Marvel’s Agents of Shield, Daredevil κλπ.), δηλαδή το format συνηθισμένος άνθρωπος-ξαφνικά ανακαλύπτει ότι έχει υπερδυνάμεις-αρχίζει να σώζει κόσμο και κοσμάκη-λίγο ατσούμπαλος όμως-νταξ τώρα ξεκινά το παιδί, δεν την ξέρει την δουλειά-σιγά σιγά γίνεται εξπερτ και πάει λέγοντάς, κλπ.. Η σειρά για την οποία μιλάμε πάει λίγο διαφορετικά, πάει κάπως: ασθενής διαγνωσμένος με σχιζοφρένεια-ακούει συνεχώς φωνές άλλων-γνωρίζει μια γυναίκα που, για μυστήριους λόγους, δεν δέχεται να την αγγίζει κανείς-σιγά σιγά, αντιλαμβάνεται πως, ίσως, να είναι ο πιο ισχυρός μεταλλαγμένος όλων των εποχών.
Ναι, είπαμε πως αυτή εδώ η σειρά πάει λίιιιγο διαφορετικά.
Και δεν θα μπορούσε να μην πάει διαφορετικά. Δημιουργός της είναι ο Noah Hawley, δημιουργός άλλης μια υπέροχα ιδιαίτερης σειράς, ”Fargo”, που είναι γνωστός για την εμμονή του με το παράξενο και την ομορφιά του, δίνοντας ίση σημασία και στα δύο. Και ο Hawley εδώ παίζει στην έδρα του: τι πιο παράξενο από έναν σχιζοφρενή υπεράνθρωπο, που μπορεί να μην είναι σχιζοφρενής ή υπεράνθρωπος; Λίγα πράγματα.
Η σειρά φέρεται σωστά στο θέμα της σχιζοφρένειας, χωρίς να υπερβάλει αλλά ούτε και να υποτιμά το ζήτημα των ψυχικών ασθενειών, ενώ ο ηθοποιός Dan Stevens είναι εξαιρετικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο. (Παρένθεση: ο ηθοποιός αυτός έπαιξε και στο ‘Downton Abbey’, την πιο βρετανική σειρά στην ιστορία της βρετανικής τηλεόρασης, οπότε σίγουρα ξέρει πως να κινεί το ενδιαφέρον με τις επιλογές του. Τέλος παρένθεσης.)
Μέσα από μια παλέτα χρωμάτων, σκηνικών και χαρακτήρων, η σειρά σε κρατάει καρφωμένο στη θέση σου, χωρίς να κάνει ούτε μια σκηνή δράσης -όχι πως δεν έχει καθόλου action, για σειρά x-men μιλάμε, φυσικά και θα υπάρξει χαμός-, όσο ταυτόχρονα σε καθοδηγεί στον χαοτικό κόσμο της, χωρίς πολλές εξηγήσεις. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν αρχικακό που θέλει να κυριεύσει τον κόσμο, ούτε έναν σουπερήρωα, με τέλεια ηθικά κίνητρα, που σώζει τους απλούς πολίτες από το κακό. Εδώ, ο μόνος εχθρός και σύμμαχος είναι το μυαλό του πρωταγωνιστή.
Επειδή όμως και εμένα δεν μου αρέσουν άρθρα που μιλάνε για μια σειρά και φανερώνουν όλη την υπόθεση του επεισοδίου, δίνω μόνο την εισαγωγική περίληψη του 1ου επεισοδίου:
Ο David είχε διαγνωσθεί με σχιζοφρένεια ως παιδί και μπαινοβγαίνει σε ψυχιατρικές κλινικές όλη του τη ζωή. Τώρα, στα 30 του και έχοντας μπει σε ίδρυμα για μια ακόμα φορά, ο David χάνει τον εαυτό του στη ρουτίνα της δομημένης καθημερινότητας της ζωής στο νοσοκομείο: πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό, συνεδρίες, φάρμακα, ύπνος.
Σχετικά απλά μέχρι στιγμής, έτσι; Τελικά μια σειρά που αφορά έναν ψυχικά ασθενή-σχιζοφρενή-μεταλλαγμένο δεν είναι και τόσο περίπλοκη, ε;
Και εδώ έρχεται μια μικρή διαφορά: την ιστορία αυτή δεν την βλέπεις ως ένας απλός θεατής, μια κάμερα στο δωμάτιο. Την ιστορία αυτή την βλέπεις μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή, του David. Ξέρεις, εκείνον τον ψυχικά ασθενή-σχιζοφρενή-μεταλλαγμένο; Μέσω αυτού βλέπεις τα πάντα. Αυτό σημαίνει πως όταν αυτός είναι μπερδεμένος, είσαι και συ μπερδεμένος · όταν δεν ξέρει τι είναι αλήθεια και τι στην φαντασία του, δεν ξέρεις ούτε εσύ. Και έτσι, βλέπεις κάτι που μάλλον δεν έχεις ξαναδεί στην τηλεόραση. Μια αφήγηση τόσο μπερδεμένη, τόσο παράξενη, που δεν μπορείς παρά να χαθείς στην ομορφιά της.
Κάτι που βάζω στοίχημα πως ο δημιουργός της σίγουρα ήθελε να συμβεί.
Το “Legion” προβάλλεται αυτή τη στιγμή στο FOX (βρείτε το σε Nova, Cosmote tv, Vodafone tv και Cyta), κάθε Πέμπτη στις 22:40 (και σε επανάληψη κατά την διάρκειά της εβδομάδας), σε λιγότερο από 24 ώρες μετά την προβολή των επεισοδίων στις ΗΠΑ.