Το Lights Out (μην σβήσεις το φώς, στα ελληνικά) είναι ένα πολυδιαφημισμένο θρίλερ. Και ναι, έχουμε να κάνουμε κυρίως με ένα θρίλερ τρόμου (horror movie) ,κατηγορία που δύσκολα βρίσκεις κάτι πάνω του υποφερτού. Καταφέρνει, λοιπόν, να ξεχωρίσει;
Την μισή-σχεδόν- υπόθεση την μαρτυρά ο τίτλος αλλά αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό διότι η ταινία προχωρά αρκετά. Ένα πλάσμα, λοιπόν, το οποίο βρίσκεται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, στοιχειώνει μία συγκεκριμένη οικογένεια και από ότι φαίνεται όχι τυχαία. Η «Diana» (καλά διαβάσατε, το υπερφυσικό όν έχει και όνομα) αγαπά το σκοτάδι, όποτε μόνος σύμμαχος των ηρώων το φώς που πιστέψτε με στην ταινία φροντίζουν να χάνεται διαρκώς. Απο την κατάρα της Diana, λοιπον, θα προσπαθήσουν ξεφύγουν τα δύο νεότερα μέλη της οικογένειας, η ανεξάρτητη πιά Rebecca (Teresa Palmer) και ο μικρός αδερφός της,Martin (Gabriel Bateman, o οποίος έχει εμφανίσεις και σε άλλες ταινίες του είδους),που ζεί ακόμα με την μητέρα του. Την συνέχεια την καταλαβαίνετε και είναι ενδιαφέρουσα.
Είναι ωραίο να βλέπεις μία ταινία τρόμου, απαλλαγμένη απο την ρετσινιά των b-movies και της μετριότητας που συνήθως περιβάλλουν τέτοιου είδους ταινίες. Όχι, δεν είναι το τέλειο θρίλερ, ούτε βρίσκεται στο επίπεδο του Conjuring απο πλευράς ποιότητας αλλά η συνολική εικόνα είναι θετική. Περιέχει μάλιστα πετυχημένες jumpscares σκηνές (ξέρετε, αυτές που σας κάνουν να τρομάζετε απότομα είτε απο έναν ξαφνικό ήχο ή μία αναπάντεχη εμφάνιση) , πράγμα σπάνιο πια, οπότε την υποδεχόμαστε με χαρά. Αν προσθέσεις την καλή ροή της υπόθεση, τους πάνω του μετρίου ηθοποιούς και την δόση μυστηρίου, τότε μιλάμε για αξιοπρόσεχτη ταινία τρόμου.
Να την δω;
Αυτή η ταινία -ανάμεσα στο Conjuring, το don’t breath, το Ouija: η αρχή του κακού- αποτελεί must see thriller του 2016, οπότε ναι. Σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί κορυφή του είδους & μην περιμένετε κάτι το ποιοτικό ή το εξαίρετο αλλά την δουλειά της την κάνει και την κάνει καλά: μπορεί να σε τρομάξει με τις απότομες σκηνές, η πλοκή είναι ευχάριστη και η υπόθεση σε ασφαλή πλαίσια.