Gomo Review
(Μπορείτε να αγοράσετε το παιχνίδι εδώ.)
Το Gomo της FishCow Studios είναι ένα κλασσικό point and click 2D adventure. Η ιστορία ξεκίνα όταν ένα πρωινό, ο Gomo ανακαλύπτει ότι ο αγαπημένος του σκύλος έχει απαχθεί από ένα εξωγήινο, ο οποίος του ζητάει για λύτρα, ένα κόκκινο κρύσταλλο. Τι σχέση είχε ο ήρωας μας με αυτό το κρύσταλλο, τι ιδιαίτερο έχει αυτός ο κρύσταλλος, γιατί δεν πήγε ο εξωγήινος να τον πάρει και εκβιάζει τον Gomo (εντάξει αυτό ίσως είναι και εύκολο να το φανταστεί κανείς, ο εξωγήινος είναι ένα αργόσχολο κάθαρμα με διαστημόπλοιο), γιατί ο ήρωας μας είναι μια ζωντανή παιδική κούκλα, φτιαγμένη από ένα σακί και άλλα παρόμοια ερωτήματα που θα προκύψουν θα μείνουν αναπάντητα.
Κρίμα βέβαια γιατί κατά τη ταπεινή μου γνώμη, τέτοιες πληροφορίες σε βάζουν στο ρόλο του ήρωα και προσθέτουν στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού, κάτι που πόσο μάλλον σε ένα adventure το θεωρώ αρκετά σημαντικό. Όλα αυτά για λιγότερο ρομαντικούς φαντασιόπληκτους από μένα δεν έχουν σημασία, σημασία έχει ο καλύτερος φίλος της ηρωικής κούκλας είναι αιχμάλωτος στο διάστημα και ο Gomo χρειάζεται τη βοήθεια μας να βρεί τον κρύσταλλο, για να τον σώσει.
Η ροή του παιχνιδιού και η πρόοδος των επιπέδων εξελίσσεται γραμμικά, δηλαδή σε κάθε επίπεδο θα βρείτε ότι χρειάζεστε για να προχωρήσετε στο επόμενο. Το Inventory του παιχνιδιού αποτελείται από μόλις τρεις θέσεις για αντικείμενα και αυτό γιατί σε κανένα επίπεδο του παιχνιδιού δεν υπάρχουν πάνω από τρία αντικείμενα για να χρησιμοποιήσει ο Gomo, ώστε να επιλύσει τους γρίφους που συναντά. Επίσης μόλις ένα αντικείμενο χρησιμοποιηθεί ο Gomo το στέλνει στα αζήτητα και δε το κρατάει για μελλοντική χρήση.
Σε γενικές γραμμές οι γρίφοι και τα παζλ είναι πάρα πολύ απλά και στερούνται φαντασίας. Τα περισσότερα προβλήματα είναι δεν είναι καν προβλήματα, αλλά απλή εύρεση αντικειμένων. Για παράδειγμα, για να ανοίξω τη πόρτα χρειάζομαι τη κάρτα και τον κωδικό. Για να ανέβω στη πλατφόρμα χρειάζομαι ένα γάντζο και ένα σχοινί. Συνδυάστε αυτή τη λογική με το inventory 3 θέσεων και το γεγονός οτι, ολά τα αντικείμενα που χρειάζεστε για να προχωρήσετε βρίσκόνται στο ίδιο επίπεδο και μπορείτε να σχηματίσετε εκ του ασφαλούς μια εικόνα, για τον τύπο και τη δυσκολία ,των γρίφων και παζλ του παιχνιδιού. Υπάρχουν και μερικές περιπτώσεις οπού θα λύσετε κάποιο πρόβλημα με έναν έξυπνο τρόπο, αλλά δυστυχώς αυτό είναι η εξαίρεση.
http://www.youtube.com/watch?v=h1q6tWrHzB4
Η οπτική παρουσίαση του Gomo δεν αφήνει άφωνο κόσμο, ούτε διεκδικεί βραβεία καλλιτεχνίας. Παρόλα αυτά όμως δε δημιουργεί κανένα παράπονο, γιατί τα σχεδιασμένα στο χέρι backround του Gomo είναι όμορφα φτιαγμένα, δεν είναι για κανένα λόγο συνηθισμένα, είναι αρκετά ατμοσφαιρικά και φαίνεται να έχουν γίνει επίτηδες με αυτό τον τρόπο. Επίσης καλή δουλεία έχει γίνει στο animation του ήρωα καθώς οι κινήσεις του έχουν ροή και φαίνονται αρκετά φυσικές.
Ο ήχος του Gomo είναι φτιαγμένος με την ίδια λογική με αυτή των γραφικών. Είναι προσεγμένος ποιοτικά χωρίς όμως να έχει κάτι το ξεχωριστό. Τα soundtrack του παιχνιδιού δένουν ωραία με την ατμοσφαίρα του κόσμου, που τα γραφικά απεικονίζουν, αν και σε μερικά σημεία γίνονται εκνευριστικά επαναλαμβανόμενα. Τα ηχητικά εφέ είναι καθαρά και αξιοπρεπή.
Κάτι που είναι άξιο αναφοράς για το Gomo είναι το ευχάριστο ελαφρύ humor που διακατέχει το παιχνίδι και οι πολλές αναφορές σε διάφορες ταινίες, με προσωπική αγαπημένη αυτή στη κλασσική σκηνή του Matrix με την αποφυγή βλημάτων σε slow motion. Παρόλα αυτα υπάρχουν και κανα δυό αμφιλεγόμενες σκηνές όπως αυτή, όπου ο Gomo σταματά ένα πόλεμο ρίχνοντας μια πυρηνική βόμβα και στις δυο μεριές για να τον σταματήσει… γενικά δεν κατάλαβα τι ήθελε να πει αυτή η σκηνή και ίσως παρεξήγησα το νόημα της, αλλά προσωπικά δεν θα την συμπεριλάμβανα ποτέ σε ένα παιχνίδι που κατά πάσα πιθανότητα απευθύνεται σε μικρές ηλικίες.
Εν κατακλείδι το Gomo δεν είναι κακό παιχνίδι, αλλά δεν είναι και καλό. Γενικά χαρακτηρίζεται από μία ουδετερότητα, καθώς δεν έχει να επιδείξει κάτι ιδιαίτερο σε κανένα τομέα. Ατμοσφαιρικά γραφικά,με καλλιτεχνική άποψη στα ζωγραφισμένα στο χέρι backround, αλλά ως εκεί. Αξιοπρεπή και καθαρό ήχο χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Εμπλουτισμένο με humor και αναφορές σε ταινίες, αλλά τίποτε ιδιαίτερο για να σας αποσπάσει κάτι παραπάνω από ένα χαμόγελο.
Όλα αυτά μαζί με ένα υπεραπλουστευμένο και υπερβολικά εύκολο gameplay, με συνολική μέγιστη ώρα ενασχόλησης περίπου δύο με τρεις ώρες (θέλετε περίπου μιάμιση ώρα για να ολοκληρώσετε την ιστορία.Το πόσο θα ασχοληθεί κάποιος με τα 3 mini games είναι υποκειμενικό) σίγουρα δεν είναι ένα παιχνίδι που θα σας κρατήσει για καιρό.